Είναι ανάγκη να επαγρυπνούμε ώστε να μη κρίνουμε κανένα.

1. Ο αββάς Αντώνιος προφήτευσε στον αββά Αμωνά και είπε: «Θα προκόψεις στο φόβο του Θεού». Τον έβγαλε έξω από το κελί, του έδειξε μια πέτρα και του είπε: «Βρίσε την πέτρα και κτύπησέ την».Και το ’κανε. Τον ρωτάει ο αββάς Αντώνιος: «Μήπως μίλησε η πέτρα;» «Όχι» απάντησε εκείνος . «Και συ ―του είπε ο αββάς Αντώνιος― πρόκειται να φθάσεις σ’αυτό το μέτρο» όπως και έγινε. Πρόκοψε ο αββάς Αμμωνάς τόσο πολύ, ώστε από πολύ αγαθότητα να μη διακρίνει την κακία. Παράδειγμα χαρακτηριστικό είναι το εξής: Όταν έγινε ο ίδιος επίσκοπος, του έφεραν μια κοπέλα έγκυο και του λένε: «Τιμώρησέ την». Κι εκείνος σταύρωσε την κοιλιά της και παρήγγειλε να της δώσουν δύο σεντόνια λέγοντας: «Μη τυχόν πάνω στη γέννα πεθάνει αυτή ή το βρέφος και δεν βρει τα απαραίτητα για την κηδεία». Του λένε τότε οι κατήγοροί της: «Γιατί το ’κανες αυτό; Βαλ’ της κανόνα». Κι εκείνος είπε : «Αδελφοί, βλέπετε ότι κινδυνεύει να πεθάνει, τί μπορώ εγώ να κάνω;» Και την άφησε να φύγει. Ποτέ δεν τόλμησε ο Γέροντας να καταδικάσει άνθρωπο.

Αλήθεια: αντικλείδι για τις αόρατες φυλακές

«Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» Καινή Διαθήκη, Ιωάν. Κεφ. Η στ. 32. Με οκτώ μόλις λέξεις ο Ιησούς Χριστός προσέφερε στην ανθρωπότητα το δεύτερο μεγαλύτερο εργαλείο με το οποίο θα γινόταν εφικτό ένα ιδανικό σύστημα οργάνωσης του ατομικού και συλλογικού βίου. Το πρώτο ήταν η Αγάπη, την οποία κήρυξε με τις πράξεις και το Λόγο του. Οι σπόροι των δύο αξιών (αγάπη και αλήθεια) που έσπειρε στον αδίκως σπαρασσόμενο πλανήτη μας, αρκούν για να λυθούν αναίμακτα, ειρηνικά και άμεσα όλα τα μεγάλα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Φαίνεται, ωστόσο, ότι το είδος μας έχει υποσχεθεί στον εαυτό του να πράξει το σωστό όταν θα έχει εξαντλήσει όλες τις εσφαλμένες επιλογές. Ίσως να μην θέλουμε να πιστέψουμε, λόγω εγωισμού, πως οι απαντήσεις προηγήθηκαν των προβλημάτων μας. Αποπειρόμαστε να βρούμε κι άλλες μεθόδους για να «βγει η εξίσωση» της ζωής μας ενώ κατά βάθος γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν.

Ένας κάλπικος θίασος!

γράφει ο αρισταρχος

Άκουγα το πρωί σε μια συνέντευξη του Χ#Νικολάου να λέει στον βουλευτή «Δηλαδή είστε υπέρ της χρεοκοπίας;» Τον ρώτησε δύο ή τρεις φορές.

Ο τύπος άρχισε να λέει μπαρδάκια. Δηλαδή πομφόλυγες, δηλαδή φούσκες, δηλαδή … άντε να μην πω.

Δεν υπάρχουν συνταγές και εναλλακτικές πολλές. Μία με ένα διαζευκτικό.

Υπερήφανη χρεωκοπία ή Χρεωκοπημένοι & υποδουλωμένοι..

Τα συνεπακόλουθα της κάθε επιλογής είναι το εξής ένα.

Φτώχεια.

Ιστορίες για χορτάτους...

Χορτάτοι. Πολιτικάντηδες, Καπιταλιστές, Τραπεζίτες, Εργατοπατέρες και Ελλαδέμποροι. Οι τρεις πρώτοι παζαρεύουν τη φτώχεια του ελληνικού λαού κι οι δύο τελευταίοι παίζουν με τη νοημοσύνη του.Άλλοι ονειρεύονται τις εκλογές νομίζοντας ότι...

θα αλλάξει η κατάσταση ψηφίζοντας τον τάδε ή τον δήνα. Όταν γίνουν και δουν ότι τίποτα το ουσιαστικό δεν θα αλλάξει τότε θα καταλάβουν το παραμύθι της ''δημοκρατικής'' νομιμοποίησης.

Κι οι πεινασμένοι; Υπάρχουν δύο κατηγορίες πεινασμένων. Αυτοί που είναι ήδη άστεγοι και εξαθλιωμένοι κι αυτοί που είναι ένα βήμα πριν την εξαθλίωση. Κι αν οι πρώτοι είναι μερικές χιλιάδες και αυξάνονται καθημερινά, οι δεύτεροι είναι εκατομμύρια Ελλήνων και κάθε μέρα αυξάνονται με ιλιγγιώδη ρυθμό για να βρεθούν με μαθηματική ακρίβεια στη θέση της απόλυτης εξαθλίωσης.

Η ιλαροτραγωδία του ελληνικού κράτους και η διαφθορά των πολιτικών!

του Σάββα Καλεντερίδη

Ένα από τα λαμπρά κατορθώματα των πολιτικών μας, που οδήγησαν με απαράμιλλη μεθοδικότητα και συνέπεια το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ από το 25% που ήταν το 1974, στο 125% τον Οκτώβρη του 2009, δίνοντας τη δυνατότητα στον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τους λοιπούς κηπουρούς να οδηγήσουν την Ελλάδα στην αγχόνη της Τρόικας, ήταν και η διάλυση του ελληνικού κράτους.

Η μέθοδος απλούστατη. Βάλε τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι, όπως λέει ο λαός μας. Δηλαδή, βάλε πρώτα τους κομματικούς εγκάθετους να ελέγχουν τα πάντα, με βάση τη λογική και τα συμφέροντα του κόμματος, ακυρώνοντας ταυτόχρονα τους υπηρεσιακούς παράγοντες και την ιεραρχία, που -υποτίθεται ότι- δεν υπηρετεί το κόμμα και τα συμφέροντά του, αλλά την πατρίδα και τα συμφέροντα του έθνους.

Μία είναι η λύση: Ο λαός στο δρόμο

«Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα!»

Η Δύση ανακαλύπτει το Βυζάντιο, εμείς το συκοφαντούμε

Όταν ο Αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης έγραφε για τον «ένδοξο βυζαντινισμό μας», προφανώς μιλούσε επαινετικά για την ιστορία και την προσφορά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Αντιθέτως στην εποχή μας έχει καθιερωθεί μία αρνητική χρήση του όρου «βυζαντινισμός» και ορισμένοι Νεοέλληνες στρέφονται κατ’ ευθείαν στον παππού μας -την Αρχαιότητα- αδιαφορώντας για τον πατέρα μας, το Ελληνορθόδοξο Βυζάντιο. Η διαφορά είναι ότι ο μεν Καβάφης γνώριζε Ιστορία, ενώ οι χλευάζοντες το Βυζάντιο ή δεν γνωρίζουν ή την μελετούν με παραμορφωτικούς φακούς. Ακόμη και η προσπάθεια του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά να δείξει άνευ τεκμηριώσεως ότι δήθεν Χριστιανοί κατέστρεφαν τις μετόπες του Παρθενώνος, εντάσσεται στην ίδια φιλοσοφία. Ο σκοπός είναι να δοθεί το μήνυμα ότι όλα αύτά έγιναν με την καθοδήγηση της επίσημης Εκκλησίας, η οποία δημιούργησε το σκοταδιστικό, όπως το βλέπουν, Βυζάντιο.