Μνημονεύουμε γιατί αγαπάμε

Μερικοί ρωτούν γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι’ αυτούς. Ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους;

Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας ενημερώσεως. Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής.

Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά. Γιατί δεν είμαστε απλώς συγγενείς ή φίλοι ή γνωστοί, αλλά «αλλήλων μέλη». Μέλη της Μιάς Εκκλησίας. Του Ενός Μυστικού Σώματος του Χριστού.

«Δεν είμαι “γονέας 1”, είμαι μαμά»

Θαρραλέα Ιταλίδα αντιρρησίας συνείδησης

Η Tempi.com, μια καθολική διαδικτυακή εφημερίδα, δημοσίευσε μια φωτογραφία που αντιπροσωπεύει μια πράξη δημόσιας ανυπακοής. Μια γυναίκα στο Μιλάνο, όταν της ζητήθηκε να συμπληρώσει ένα έντυπο για το σχολείο των παιδιών της, έκανε μια μικρή διόρθωση:

Η αντίθετη μοίρα γενναίων και δειλών

«Ο Κύριος δεν αγαπά τους δειλούς. Αυτόν τον πνευματικό νόμο μού τον φανέρωσε κάποτε ο π. Ραφαήλ. Και σε εκείνον τον είχε αποκαλύψει ο π. Αλύπιος, ο οποίος είχε διηγηθεί κάποια φορά σε ένα από τα κηρύγματά του το εξής: ‘Κάποιοι, στον πόλεμο, αντί να πολεμούν τον εχθρό φορτώνονταν σακίδια με παξιμάδια για να σώσουν τη ζωή τους χωρίς να πολεμήσουν. Σας διαβεβαιώ ως αυτόπτης μάρτυρας: οι άνθρωποι αυτοί χάνονταν μαζί με τα παξιμάδια τους, δε ζούσαν πολλές μέρες. Ενώ, εκείνοι που έβγαζαν τα αμπέχωνά τους και ξεχύνονταν στη μάχη με τον εχθρό, παρέμεναν ζωντανοί’».
Πατήρ Τύχων Σεβκούνωφ, «Σχεδόν Άγιοι», εκδόσεις Εν Πλω, σελ. 164

Οι μύθοι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι μύθοι είναι δημιούργημα των αρχόντων. Απόδειξη πρώτον ότι οι μύθοι κρύβουν την ωμότητά τους, και δεύτερον ότι οι άρχοντες ενώ είναι διώκτες αυτών που αποκαλύπτουν την ωμότητα των μύθων και των καθεστώτων που τους δημιουργεί (Διώξεις Προφητών, Αγίων Μαρτύρων, Πατέρων της Εκκλησίας κ.α.) εμφανίζονται οι ίδιοι ως θύματα.

Παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα τόσο από την Ιστορία όσο κι απ΄ τους ίδιους τους μύθους. Παραδείγματα από την ιστορία είναι οι φοβεροί διωγμοί των Ρωμαίων αυτοκρατόρων εναντίον των χριστιανών. Από τη μυθολογία ενδεικτικά αναφερόμαστε στο γνωστό μύθου του ξυλοκόπου και του λιονταριού.