Κρίμα...

Κρίμα για έναν λαό που τόλμησε δύο φορές μέσα σε έξη μήνες!
Κρίμα για έναν λαό που φάνηκε πιό ώριμος και αποφασισμένος από την πολιτική του ηγεσία.
Κρίμα γιατί οι στιγμές κι οι συγκυρίες δεν επαναλαμβάνονται.

Τον Ιανουάριο κύριε πρωθυπουργέ δεν ήταν όλοι αριστεροί αυτοί που σας ψήφισαν. Για την ακρίβεια οι περισσότεροι δεν ήταν αριστεροί!

Σας ψήφισαν οι μεγαλύτεροι από σάς γιατί είδαν στο πρόσωπό σας τον εαυτό τους πριν μεγαλώσει, πριν ''ωριμάσει'', πριν σαπίσει, πριν συνθηκολογήσει.
Πενηντάρηδες και βάλε, που αποφάσισαν μέσα από σας να κάνουν την οριστική ρήξη που κάποτε δεν τόλμησαν, και τώρα θέλησαν να εξιλεωθούν, να προσφέρουν στην νέα γενιά και τα παιδιά τους κατι περισσότερο από μιά ''εύκολη'' ζωή: μιά παρακαταθήκη, μιά μνήμη για το μέλλον!

Ἡ μάνα: ἐλπίδα καὶ θεμέλιο τοῦ Γένους!

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

Ἀπ’ οὖλα τὰ λαλούμενα καλοχτυπᾶ ἡ καμπάνα
Κι ἀπ’ οὖλα τὰ γλυκύτερα, γλυκύτερ’ εἶν’ ἡ μάνα
(δημοτικὸ)

Στὴν ἀρχὴ τῶν ἀπομνημονευμάτων του, ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης, διηγεῖται τὸ πῶς σώθηκε ὁ ἴδιος καὶ ἡ φαμελιά του ἀπὸ τοὺς Τούρκους τοῦ Ἀλήπασα. «Γκιζεροῦσαν δεκαοχτὼ ἡμέρες εἰς τὰ δάση κι ἔτρωγαν ἀγριοβέλανα καὶ ἐγὼ βύζαινα», γράφει. Θέλησαν νὰ περάσουν ἕνα γεφύρι ποὺ τὸ «φύλαγαν οἱ Τοῦρκοι» καὶ γιὰ νὰ μὴν κλάψει ὁ νεογέννητος Μακρυγιάννης καὶ «χαθοῦνε ὅλοι», τὸν ἄφησαν στὸ δάσος. «Τότε μετανογάει ἡ μητέρα μου καὶ τοὺς λέει: «Ἡ ἁμαρτία τοῦ βρέφους θὰ μᾶς χάση», τοὺς εἶπε «περνᾶτε ἐσεῖς καὶ σύρτε εἰς τὸ τάδε μέρος καὶ σταθῆτε… τὸ παίρνω κι ἂν ἔχω τύχη καὶ δὲν κλάψη, διαβαίνουμε». Νίκησε τὸ ἀνίκητο μητρικὸ ἔνστικτο. Καί, γράφει ὁ πολύπαθος ἀγωνιστής, «ἡ μητέρα μου καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἔσωσε» (ἔκδ. «Ζαχαρόπουλος», σελ. 178).

Θα είναι καταστροφή το Grexit? Μάλλον όχι, λέει η Ιστορία

marketwatch.com

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ, πολλές οικονομικές "ειδήσεις" λένε ότι στάση πληρωμών εξωτερικού χρέους (δηλαδή η χρεωκοπία) και η έξοδος από το ευρώ θα ήταν κατάρρευση και καταστροφή.

Όμως η Ιστορία λέει κάτι εντελώς διαφορετικό. Η Αγγλία ανέκαμψε με το που βγήκε από τον ERM (τον προθάλαμο του ευρώ) το 1992. Οι χώρες της Ανατολικής Ασίας αναπτύχθηκαν ραγδαία με το βγήκαν από την ισοτιμία με το δολάριο το 1997-98. Τα ίδια και η Ρωσία το 1998. Και η Αργεντινή μεταξύ 2002 και 2007.

Ακόμη και οι ΗΠΑ το έχουν περάσει. Ο Ρούσβελτ, το 1933, έκανε έξαλλους τους τραπεζίτες όταν εγκατέλειψε τον χρυσό και υποτίμησε το δολάριο κατά 70%. Το ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 40% (σε σταθερές τιμές) τα επόμενα 5 χρόνια.