Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

Ο πάσχων άνθρωπος

Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Ο πάσχων άνθρωπος, στη μακρόχρονη πορεία του, απέτυχε να θεραπεύσει με το μυαλό, τα δεινά που τον μαστίζουν. Το ίδιο το μυαλό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Η γνώση κάνει τον άνθρωπο υπερήφανο, αλαζονικό, μοναχικό. Φτώχεια, αρρώστιες, πόλεμοι, πυρηνική απειλή, δεν εξαλείφονται με περισσότερο μυαλό, αλλά με περισσότερη αγάπη.

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ, το περιστατικό αυτό από τη ζωή του Ιησού στο ναό, γιατί είναι και μια παραβολή για το θέμα που γράφουμε. Οι ευαγγελιστές αναφέρουν τη θεραπεία των τυφλών και των χωλών που προσήλθαν στο ναό, όταν ο Ιησούς έδιωξε από αυτόν τους πωλητές και τους αγοραστές που υπήρχαν εκεί. Η θεραπεία ακολουθεί τον εξαγνισμό του ναού. Παραθέτουμε τη σχετική περικοπή από το ευαγγέλιο του Ματθαίου.

Χαμπέρ Αλέρτ – Απωλέσθη ΓΑΠ!

Τόσο λεβέντης ήτανε κι ακόμα
παραπέρα. Μόλις κινούσε στον χορό
οι άλλοι κάναν πέρα.
Αν ψηφίζεις και πονείς, ψάξε Γιώργο για να βρεις. Λείπει καιρό μα δεν εφάνη, τον αναζητούν οι χάνοι.

Ακόμα και οι συναγρίδες Τυρνάβου που τυγχάνουν οπαδοί της αφροτζάζ και συχνάζουν σε κακοφωτισμένα ημιυπόγεια του Μανχάταν απορούν με την αναισθησία των Ελλήνων. Πέρασαν Χριστούγεννα. Ήρθε Πρωτοχρονιά. Τινάχτηκε η σκόνη από τους κουραμπιέδες. Κατακάθισε το μέλι στα μελομακάρονα. Χωνεύτηκαν δισεκατομμύρια τόνοι αμνοεριφίων και τα αβοήθητα στομάχια υποχρεώθηκαν να διεκπεραιώσουν αμέτρητες ποσότητες απροσδιορίστων παχυντικών υλικών. Κι ενώ συνέβησαν όλα αυτά ουδείς αναρωτήθηκε που βρίσκεται, τι κάνει, πώς διάγει, τι σκέπτεται και αν μπορεί να σκέπτεται ο Γεώργιος Ανδρέας Παπανδρέου. Μόνο οι αμετανόητοι οπαδοί του (καλή ώρα όλοι ημείς) πέμπουν νοερό μήνυμα, βουβή έκκληση, σπαραχτική απορία: «Που νάσαι; Σε ποιο προσκέφαλο να γέρνεις να κοιμάσαι;» Ίσως κάποιος γενναίος και λίαν απελπισμένος να μπορεί ακόμα να παρακολουθεί τηλεόραση και να τον σπόταρε κάπου ανάμεσα στα βιντεοσκοπημένα πανηγύρια όπου οι προσκεκλημένοι έρχονται με το στανιό στο τσακίρ κέφι για να σαγηνεύσουν τα μηχανάκια της ΕϊΤζιΜπί. Ας μας απαλλάξει από την αχρείαστη αγωνία. Ας μας πει ότι (τουλάχιστον) ζει ο λεβέντης μας.