"Στα δικά μου χρόνια πεινούσαμε, αλλά ονειρευόμασταν και το ξεχνούσαμε"

Τάδε έφη Θανάσης Βέγγος.

Αφιερώνεται στους ποικιλώνυμους κομισάριους της μεταμοντέρνας εθνοφοβικής πολιτικής ελιτ, στους «ευαίσθητους» «αλληλέγγυους» μεταναστολάγνους και επαγγελματίες «αντιρατσιστές», στους λοβοτομημένους προπαγανδιστές της πολυπολιτισμικής λαίλαπας και στα σινιαρισμένα μιντιακά παπαγαλάκια που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία για να ενοχοποιούν τον ελληνικό λαό γεμίζοντάς τον υποσυνείδητα συμπλέγματα μειονεξίας, ξεστομίζοντας με ‘ύφος’ και ‘στόμφο’ χιλιοειπωμένους αφορισμούς και ξεφτισμένα λεκτικά κλισέ και κοάζοντας συνεχώς το παραμύθι που λέει ότι «η εγκληματικότητα δεν έχει εθνικότητα», «άμα πεινάει ο άνθρωπος κάνει τα πάντα», «τι σου φταίνε αυτοί οι κακόμοιροι», «και εμείς υπήρξαμε μετανάστες» κλπ κλπ.

Οι ιδιόκτητες νησίδες του Σαρωνικού

α) ν. Πάτροκλος, ιδιοκτησία οικ. Γιατράκου,
β) ν. Λαζαρέτο, ιδιοκτησία οικ. Καρρά,
γ) ν. Δασκαλειό, ιδιοκτησία οικ. Έβερτ.

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (πρωτοδημοσιεύτηκε στο περ, yacths motor and sailing, Τεχνικές Εκδόσεις)

Πάτροκλος ή Γαϊδουρονήσι (37ο38’57Ν / 23ο 58’ 10 Ε)
Η νήσος Πάτροκλος, νότια του ακρωτηρίου του Σουνίου, πήρε το όνομα από τον Πάτροκλο που ήταν ναύαρχος του Αλεξανδρινού στόλου «… και νήσος έρημος, ου μεγάλη, Πατρόκλου καλουμένη, τείχος γαρ ωκοδομήσατο εν αυτή και χάρακα εβάλετο Πάτροκλος», (Παυσανίας, περιηγητής, 1.1). Γι΄ αυτό από την αρχαιότητα ονομαζόταν Πατρόκλου χάραξ. Αργότερα ονομάστηκε Γαϊδουρονήσι.