Νά μάθουμε ν’ ἀντιμετωπίζουμε τὸν θάνατο

Ὁ θάνατος εἶναι τὸ κριτήριο ποὺ δοκιμάζει τὴ στάση μας γιὰ τὴ ζωή. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ φοβοῦνται τὸν θάνατο, φοβοῦνται τὴ ζωή. Εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν αἰσθάνεται κανεὶς φόβο γιὰ τὴ ζωὴ μὲ ὅλη τὴν πολυπλοκότητα καὶ τοὺς κινδύνους της, ἀλλὰ νὰ φοβᾶται τὸν θάνατο. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο δὲν εἶναι πολυτέλεια ν’ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ ζήτημα τοῦ θανάτου. Ἐὰν μᾶς τρομάζει ὁ θάνατος δὲν θὰ βροῦμε ποτὲ τὴν ἑτοιμότητα νὰ ἀναλάβουμε μία διακινδύνευση, ἀλλὰ θὰ σπαταλήσουμε τὴ ζωή μας μὲ δειλό, περιδεῆ καὶ φοβισμένο τρόπο. Μόνο ἐὰν μάθουμε ν’ ἀντιμετωπίζουμε τὸν θάνατο, ἐὰν βροῦμε τὸ νόημά του καὶ καθορίσουμε τὴ θέση του στὴ ζωή μας, θὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε ἄφοβα καὶ μὲ πληρότητα. Συχνὰ περιμένουμε νὰ φθάσουμε στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας γιὰ νὰ σκεφθοῦμε τὸν θάνατο, ἐνῶ θὰ εἴχαμε ἴσως διαγράψει μία ἐντελῶς διαφορετικὴ ζωὴ ἐὰν τὸν ἀντιμετωπίζαμε νωρίτερα.

Η τριπλή αυτή ανάβαση!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄ εσόπτρου εν αινίγματι." (Α΄Κορινθίους, κεφ.13,11)

Όταν είμαστε σαρκικοί άνθρωποι δεν πιστεύουμε στη συμπόνια και στα ανώτερα αισθήματα. Ως σαρκικοί μιλάμε, ως σαρκικοί φρονούμε, ως σαρκικοί συλλογιζόμαστε. Δεν πιστεύουμε στην αγάπη των φίλων και των αγαπημένων προσώπων. Είμαστε σκεπτικιστές. Στηριζόμαστε στα χρήματα. Με αυτά θα εξαγοράσουμε κάποιο χέρι βοηθείας. Αν είμαστε φτωχοί πέφτουμε στην κατάθλιψη, αν δεν πιστεύουμε στο Χριστό.

Όταν αρχίζουμε να εμπιστευόμαστε στα ανώτερα αισθήματα, καταργούμε τα του σαρκικού ανθρώπου. Η πίστη στο Χριστό μας βοηθάει να μην απελπιστούμε καθώς έχουμε το νου μας στην κόλαση του σαρκικού ανθρώπου.

4,5-5 GW κοντά στην Σινώπη

Λέει το Stratfor: 4,5-5 GW κοντά στην Σινώπη. Μετά την επιλογή των Mitsubishi, Itochu και την GDF Suez. Τέσσερις αντιδραστήρες Atmea 1.100 MW των Areva και Mitsubishi. Τις μονάδες θα τις λειτουργεί η GDF Suez και Τούρκος συνεταίρος. Το έργο είναι της τάξης των €17 δις. Η κατασκευή αναμένεται να ξεκινήσει το 2017 και το σχέδιο είναι να λειτουργεί το 2023 (αν τελικά προχωρήσει).

Ζήτω ο αντιρατσισμός!

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο όποιος αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν γαιοκτήμων της Βιρτζίνια του 19ου αιώνα θα φάει τρελό νομικό φαπίδι. Το αντιρατσιστικό νομοθετικό «κοστούμι» στο ένα μανίκι έχει πρόστιμο που ξεκινάει από τα 20.000 ευρώ και στο άλλο γκισντάνι (τρία με έξι χρονάκια). Είτε αρχίσεις τις χαιρετούρες αλά Χίτλερ είτε αρχίσεις να μετράς τα εκατομμύρια του Ολοκαυτώματος και να υποκρίνεσαι ότι δεν σου... βγαίνουν, το ίδιο θα είναι. Την άποψή σου θα την πλερώσεις τοις μετρητοίς. Ωστόσο, δεν έχει διευκρινιστεί κάτι: οι Ελληνες αναγνωρίζονται ως φυλή; Ως ράτσα; Ως άνθρωποι; Είναι οι Ελληνες άνθρωποι ή κάτι άλλο; Οι απορίες εκφράζονται, διότι δεν υπάρχουν εν Ελλάδι νοσταλγοί μόνο του κολοβομούστακου αιμοσταγούς παλάβρα. Υπάρχουν κι άλλοι (και άλλες). Βλέπουν κάδρο με τον Κεμάλ Ατατούρκ και τους ανεβαίνει η λίμπιντο μέχρι το ταβάνι. Αντικρίζουν φωτό του Ραούφ Ντενκτάς και εκστασιάζονται. Μερικές ψυχές ισχυρίζονται ότι στην προκυμαία της Σμύρνης οι Ελληνες που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από το λεπίδι των Τούρκων απλώς «συνωστίζονταν» - λες και περίμεναν το ιπτάμενο δελφίνι για Αίγινα.

Εμπρός της γης οι χασικλωμένοι, της κάνναβης οι σκλάβοι εμπρός, εμπρός!

Αν θεωρούσα ως επαναστατική πράξη τον εορτασμό της "Ημέρας Παγκόσμιας Δράσης για την αποποινικοποίηση της Κάνναβης" (σημ, οι "παγκόσμιες ημέρες" βρισκονται καταχωρημένες στο εορτολόγιο της Νέας Εποχής στον ΟΗΕ), θα πρότεινα στους τιμώντες αυτήν την ημέρα και διοργανωτές του "9ου αντιαπαγορευτικού φεστιβάλ Αθήνας" και καταληψίες ("συλλογικότητες" τους λένε τώρα) του πρώην καμπινγκ Βούλας, να υιοθετήσουν ως την δική τους "διεθνή" το γνωστό ποίημα του Βάρναλη διασκευσμένο και καταλλήλως προσαρμοσμένο στις δικές τους "ανάγκες" και στην δική τους αίσθηση της πραγματικότητας.