Περί θλίψεων, πόνων και κόπων...

Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του. Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος.

Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται. Δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσαν σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα...

Εάν η θλίψις δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ημάς, πάντως θα είχαμε την μοίραν του εωσφόρου, διότι και εκείνος ευρισκόμενος εις το ύψος της δόξης και της αναπαύσεως, ελησμόνησε την μεγαλειότητα του Θεού και την εαυτού σμικρότητα και αδυναμίαν, « στήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω».

Η μάχη των Γερμανών για τα ανθρώπινα δικαιώματα

«Είναι η χούντα της εποχής μας», έλεγε το σύνθημα σε έναν τοίχο.
Υπερβολές λένε κάποιοι, κυρίως οι παλαιότεροι που είχαν ζήσει την χούντα.
Την είχαν ζήσει διατηρώντας την δουλειά τους, το σπίτι τους και όχι εξόριστοι στα ξερονήσια με διαλυμένες τις οικογένειες τους, οι αμμέτοχοι!!

Δεν έχει σχέση, λένε, η χούντα με την σημερινή κατάσταση. Έχουν δίκιο, σήμερα είναι χειρότερα.
Ο εξόριστος, που η χούντα είχε στείλει σε ένα ξερονήσι τώρα είναι εξόριστος μέσα στο σπίτι του, σε κατ οίκον περιορισμό. Εξευτελίζεται καθημερινά στα μάτια των παιδιών του, αφού είναι άνεργος και δεν έχει να τους προσφέρει τα απαραίτητα για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Δεν είναι ήρωας, γιατί οι ήρωες πολεμάνε, έχουν αντιπάλους, έχουν εχθρούς.
Σήμερα τα φερέφωνα, μας παρουσιάζουν ως ήρωες τους υπουργούς, που υπέγραψαν την καταδίκη μας, μας έσωναν λένε καμαρώνοντας για τα κατορθώματα τους.
Τέτοιος ξεδιάντροπος δωσιλογισμός δεν έχει υπάρξει ποτέ ξανά στη ιστορία.
Χειροκροτούσαν όρθιοι όταν ψήφιζαν τα μνημόνια μέσα στη βουλή.
Έριχναν έναν ολόκληρο λαό στην πείνα και την εξαθλίωση και... χειροκροτούσαν.