Κατά μόνας αλεπούδες, συλλογικά ανόητοι

«Ει δε πεπόνθατε λυγρά δι' υμετέρην κακότητα, μη θεοίσιν τούτων μοίραν επαμφέρετε· αυτοί γαρ τούτους ηυξήσατε ρύματα δόντες, και διά ταύτα κακήν έσχετε δουλοσύνην. Υμέων δ' εις μεν έκαστος αλώπεκος ίχνεσι βαίνει, σύμπασιν δ' υμίν χαύνος ένεστι νόος· ες γαρ γλώσσαν οράτε και εις έπη αιμύλου ανδρός, εις έργον δ' ουδέν γιγνόμενον βλέπετε».

«Κι αν δεινοπαθείτε εξαιτίας δικών σας κακών πράξεων, να μην κατηγορείτε τους θεούς για τη μοίρα σας. Αφού εσείς οι ίδιοι τους κάνατε μεγάλους υποστηρίζοντάς τους, γι' αυτό πέσατε σε άθλια σκλαβιά. Ο καθένας από εσάς βαδίζει στα χνάρια της αλεπούς, αλλά όλοι μαζί γίνεστε ανόητοι. Γιατί κοιτάτε τι και πώς λέει τα λόγια του ο δόλιος άνθρωπος, αλλά δεν προσέχετε τις πράξεις του».