Ο χριστιανός οφείλει να δοξάζει το Θεό

Ο χριστιανός οφείλει να δοξάζει το Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του. Άλλωστε, και τα δυο ανήκουν στο Θεό και, επομένως, δεν έχει εξουσία να τα ατιμάζει η να τα διαφθείρει, αλλά ως άγια και Ιερά πρέπει να τα χρησιμοποιεί με πολλή ευχαριστία.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει πάντα το σώμα μας;

Με είχε ρωτήσει κάποιος φίλος τις προάλλες γιατί να γίνονται και γιατί να μην γίνονται θαύματα σε όλους τους ανθρώπους από τον Χριστό, -που είναι η προσωπική Αλήθεια- από την Παναγία, τους Αγίους και άλλους μεσίτες και πρεσβευτές. Γιατί ένας άνθρωπος να μην θεραπεύεται από τον καρκίνο και άλλος να ζεματίζεται και να πονάει και να υποφέρει, σωματικά πάντα…; Επιθυμεί κάτι τέτοιο ο φιλάνθρωπος Θεός;

Πρώτα-πρώτα, ο Θεός δεν γίνεται φορτικός και δεν είναι «κομπλεξικός», όπως εμείς. Απεναντίας, εάν δεν Τον θέλουμε στην ζωή μας, δεν έρχεται, αν και μας ευεργετεί και πάλι όσο Του το επιτρέπουμε. Είναι ο μανικότερος των εραστών, ο πιο τρελός των ερωτευμένων και παράλληλα ο «ευγενής», που σέβεται απεριόριστα την ελευθερία μας. (Επίσης, είναι αυτός που φέρεται όπως ο πατέρας στην παραβολή του Ασώτου- δεν ζητάει κανένα λόγο, ούτε … «κάνει μούτρα», αλλά απλώς χαίρεται με την επιστροφή μας στο καλό.) Με άλλα λόγια, μας αφήνει να πάμε όπου θέλουμε, είτε με τα λόγια και τις εξωτερικές ενέργειες κάνουμε τους ευσεβείς, είτε όχι. Εκεί έχει ο άνθρωπος ακέραια την ευθύνη.

Όσο αυξάνονται τα ληξιπρόθεσμα, τόσο αυξάνει τον πλούτο της η ολιγαρχία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΟΙΚ, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών προς την εφορία, αυξάνονται κατά μέσο όρο, γύρω στα 34 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα. Όμως σύμφωνα με έρευνα της διεθνούς εταιρίας Welth-X, που έγινε πέρυσι, 505 Έλληνες αυξάνουν την περιουσία τους κατά 37 περίπου εκατομμύρια ευρώ επίσης την ημέρα. Πολύ περίεργη σύμπτωση αυξομείωσης πλούτου!!!!!

Αυτή η περίεργη λογιστική αντιστοίχιση ποσών, μας κάνει να αναρωτηθούμε λοιπόν εύλογα. Μήπως αυτή η συνεχώς μειούμενη ποσότητα χρημάτων των πολιτών, πηγαίνει στις τσέπες μιας μικρής ολιγαρχίας; Είναι πολύ περίεργο και βγάζει μάτι, αυτό το «πλην» από την μια μεριά και το αντίστοιχο «συν» από την άλλη. Εδώ μοιάζει σαν να γίνεται μια μεταφορά πλούτου από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα του λαού, προς μια μικρή ολιγαρχία.