Μου λείπουν οι μέρες της αθωότητας. Όταν η επιστήμη ήταν η ικανοποίηση της περιέργειας και η φωνή δασκάλων που μάλλον έχουν φύγει, αν και τους θυμάμαι πάνω από τον θόρυβο των τζιτζικιών ή του αέρα έξω από τα παράθυρα. Όταν η «αλήθεια» δεν ήταν υποκειμενική, και δεν υπήρχαν πολιτικά, ή οικονομικά, ή απάτες ανακατεμένες με τους Νόμους και τον Περιοδικό Πίνακα. Βέβαια, μάλλον αφελής ήμουν, ή μειράκιον που δεν έβλεπε πέρα από την μύτη του.
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Το μυστικό του Μνημείου στην Πλατεία Ταξίμ
Ειδικού Συνεργάτη
Εκατομμύρια άνθρωποι περνούν καθημερινά από την Πλατεία του Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη. Κοιτάζουν το επιβλητικό Μνημείο που δεσπόζει στην Πλατεία και αναρωτιούνται ποια είναι τα πρόσωπα που βλέπουν. Αναγνωρίζουν τον Κεμάλ, τον Ινονού και τον Στρατάρχη Φεβζί Τσακμάκ, αλλά δεν βρίσκουν κανένα στοιχείο για τους άλλους δυο Στρατηγούς.
Εκατομμύρια άνθρωποι περνούν καθημερινά από την Πλατεία του Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη. Κοιτάζουν το επιβλητικό Μνημείο που δεσπόζει στην Πλατεία και αναρωτιούνται ποια είναι τα πρόσωπα που βλέπουν. Αναγνωρίζουν τον Κεμάλ, τον Ινονού και τον Στρατάρχη Φεβζί Τσακμάκ, αλλά δεν βρίσκουν κανένα στοιχείο για τους άλλους δυο Στρατηγούς.
Απώλεια εθνικής κυριαρχίας τότε και σήμερα - Έγκλημα και τιμωρία
Τους τελευταίους δώδεκα μήνες στην χώρα συνέβησαν απίθανα πράγματα τα οποία κανείς πραγματικός Έλληνας, Έλληνας στην ψυχή και όχι στο διαβατήριο μόνο, θα μπορούσε να πιστέψει. Με κορυφαία τραγική στιγμή ολων αυτών των δραματικών γεγονότων την φράση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ότι η Ελλάδα απώλεσε την εθνική κυριαρχία της και συνεπώς ότι τελούμε υπό ξένη κατοχή. Πιθανόν και ο ίδιος να μην καταλάβαινε τι σημαίνει αυτό που ξεστόμισε στη προσπάθειά του να δικαιολογήσει το επαίσχυντο "Μνημόνιο".
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)