Χωρίς αγάπη δε γίνεται

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Θυμάμαι κάποτε, στη Βέροια, μπήκα σε κάποιο μανάβικο κρατώντας στα χέρια μου ένα βιολί. Ο μανάβης, ένας λεπτός ωραίος τύπος μικρασιάτη, μόλις είδε το βιολί, παράτησε τους πελάτες του για να μου μιλήσει για τον πατέρα του, που έπαιζε ωραίο βιολί και τραγουδούσε. Κι άρχισε να τραγουδάει ένα όμορφο τραγούδι της Μικράς Ασίας: "Σε περίμενα και δεν ήρθες/ σ' αγαπούσα και δεν τό ΄ξερες/ όμως έτσι κι αλλιώς,/ στην καρδιά μου θα βρεις ανταπόκριση."

Ο μανάβης όταν τέλειωσε το τραγούδι του αναστέναξε και είπε: Αχ, χωρίς αγάπη δε γίνεται! Ήταν ένας ωραίος τύπος. Μου άρεσαν τα λόγια που είπε, γιατί τα πίστευε. Οι απλοί άνθρωποι βιώνουν αυτό που οι σκεπτόμενοι αγνοούν, ότι η αγάπη είναι βαρύς σταυρός και ότι μέσα στον πόνο θα ευλογήσεις το Θεό.

Στα χαρακώματα!...

Και βέβαια δικαιούμαστε να έχουμε τις αντιρρήσεις μας και τις επιφυλάξεις μας, για το αν θ' αλλάξει κάτι από το αποτέλεσμα αυτών, ή κάποιων άλλων εκλογών.
Αν θ' αλλάξουν τα πράγματα σημαντικά, ή καθόλου, ή πολύ λίγο, ή οποιαδήποτε εκτίμηση μπορεί κάποιος να κάνει.

Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε την λύσσα με την οποία έχει αρχίσει να αντιδρά το "σύστημα".
Αντιδρά ύπουλα, επιθετικά, πανικόβλητα.
Κι αυτό, κάτι λέει...