Μουσουλμάνος έγινε ορθόδοξος χριστιανός

Γεννήθηκα στη Φριτάουν στα τέλη του 1950 από τον πατέρα μου Μορλάι Καμαρά και τη μητέρα μου Ραματού Θορόνκα. Και οι δύο γονείς μου ήταν μουσουλμάνοι και διέμεναν σε μια περιοχή της Φριτάουν, πού ονομάζεται Φούλαχ και βρισκόταν τότε υπό την κυριαρχία των Μουσουλμάνων. Έχει ενδιαφέρον να αναφέρω ότι σε ηλικία πέντε χρονών, με έστειλαν σ’ ένα καθολικό σχολείο (Δημοτικό Σχολείο του Αγίου Εδουάρδου) για να μάθω αγγλικά και στα επτά μου με έγραψαν σ’ ένα αραβικό σχολείο για να μάθω το Κοράνι. Πραγματικά σπούδασα το Κοράνι και ήμουν σε θέση να εκθέσω πλήρως το περιεχόμενό του. Από την περίοδο εκείνη θυμάμαι έντονα την απαγγελία αραβικών ποιημάτων στην οποία ήμουν ένας τοπικός «στάρ». Είμαι σίγουρος ότι εξίσου επέδρασε και το καθολικό σχολείο.

Τα... κοράκια της κρίσης

ΠΟΥΛΑΝΕ ΣΕ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΗ ΤΙΜΗ ΚΑΤΑΣΧΕΜΕΝΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΣΕ "ΔΙΚΟΥΣ" ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Σε τιμή ευκαιρίας πωλούνται ακίνητα, τα οποία υπάρχουν στα χαρτοφυλάκια τραπεζών. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα ακίνητα πωλούνται σε πραγματικές τιμές ευκαιρίας και δίνονται μόνο σε καλούς πελάτες.

Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες εκείνων που λένε πως το ακίνητό τους κατασχέθηκε από την τράπεζα και αντί να βγει σε πλειστηριασμό, το προσέφεραν έναντι εξευτελιστικής τιμής σε καλούς πελάτες, ή σε πελάτες άλλων τραπεζών, προκειμένου να τους προσελκύσουν.

Η στρατηγική των τραπεζών είναι απλή. Εντοπίζουν «καλούς» πελάτες με αρκετές καταθέσεις, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα φερεγγυότητας στις συναλλαγές τους, και τους προσφέρουν σπίτια, προερχόμενα κυρίως από κατασχέσεις, σε τιμή κατά πολύ χαμηλότερη από την αξία του.

Έγκλημα σε καιρό φτώχειας

Τα ενεργειακά μας είναι μικρό μόνο μέρος του σημερινού προβλήματος, αλλά είναι ενδεικτικό της βλακείας, της αμάθειας, και, κυρίως, της εκμετάλλευσης της βλακείας και της αμάθειας από πονηρά κοράκια.

Τα πονηρά κοράκια είναι είναι όλοι αυτοί που με απατηλά επιχειρήματα μας πουλάνε την "Σωτηρία" του πλανήτη. Με ακριβά και ψιλοάχρηστα γκατζετάκια, και με αναγκαστική συμβολή, από μέρους μας, των Ελληνικών βουνών. Τα πονηρά κοράκια είναι όλοι αυτοί οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές και μεταπωλητές "πραγμάτων" που μάχονται την ανεργία στην Δανία ή την Γερμανία, ή την μείωση της προσωπικής περιουσίας τους, ψάχνοντας για ηλίθιους που δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα. Αυτοί, οι ηλίθιοι, είμαστε εμείς. Πονηρά κοράκια υπάρχoυν πολλά. Εδώ έχω αναφέρει μόνο παραδείγματα: H Ζήμενς, η EDF (και ο λαμπρός συνεταίρος τους), η Vestas, οι Iberdrola, Enel, και άλλοι Ευρωπαίοι, και οι εδώ πλασιέ τους TΕΡΝΑ, Κοπελούζος, Άκτωρ κλπ. Ζητώ συγγνώμη εάν ξεχνάω κάποιον. Τα ονόματα που αναφέρω είναι ονόματα που έχουν πάρει άδειες σε περιοχές που έχω αναφέρει σε αυτό το ιστολόγιο.

Η «θεσμική ηθική» των συνδικαλιστών και των κινημάτων

Τους τελευταίους μήνες, για να μην πω τα τελευταία χρόνια, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αγωνιστικής γυμναστικής όλων σχεδόν των κλάδων και των επαγγελμάτων, με σκοπό; την αποτροπή των μέτρων του ΔΝΤ όπως εκφράζονται από τους εγχώριους αντιπροσώπους του.

Στο κλίμα αυτό, λοιπόν, κλείνουν υπηρεσίες, συγκοινωνίες, δρόμοι κλπ και όλη η οικονομική ζωή και η εργασία του καθενός, αλλάζει, ακυρώνεται ή μετατίθεται από τους «αγώνες για τα δίκαια αιτήματα».

Σ’ όλο αυτό το σκηνικό, βλέπουμε μια αξιοζήλευτη προσήλωση των συνδικαλιστών και των κινημάτων στη «θεσμική» αγωνιστική τακτική. Και εξηγούμαι.

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη