Άρνηση

Λαρισινά δοκίμια
Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου

Πάσα φυτεία ην ουκ εφύτευσεν ο πατήρ μου ο ουράνιος εκριζωθήσεται.
Ματθ.ΙΕ’ 13

Οι πολιτικοί που αγαπούν τον τόπο τους, αρνούνται τον πειρασμό της εξουσίας, όταν κινδυνεύει η ελευθερία και η επιβίωση του λαού. Η άρνηση είναι αρχαία αρετή. Ο Οδυσσέας αρνήθηκε τον πειρασμό. Βούλωσε τα αυτιά του στις σειρήνες. Δεν ξέχασε την πατρίδα. «Είσαι σκληρός με τον εαυτό σου και με εμάς, του έλεγαν οι σύντροφοί του στο νησί των λωτοφάγων. Οι σύντροφοί του ξέχασαν την πατρίδα και χάθηκαν. Οι παγίδες είναι ανοιχτές μπροστά στον κάθε άνθρωπο. Ο αγώνας να μείνουμε ελεύθεροι δείχνει την πνευματική μας ωριμότητα. Άρνηση συμβολίζει, η απαλάμη μπροστά στο στήθος του Αγίου, στις ιερές εικόνες, στην Εκκλησία. Οι άγιοι αρνούνται την ειδωλολατρία για την αγάπη του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο Ιούδας, δέσμιος της φιλαργυρίας, προδίδει τον Διδάσκαλό του, για τριάντα αργύρια.

Με λινάτσες και μποφόρια...

Κι εκεί που δεν παράγονται πιά σοβαρές ειδήσεις άξιες σχολιασμού,
(που, τί άξιο πιά σχολιασμού μπορεί να παραχθεί σε μιά κατεστραμμένη χώρα προορισμένη απ' τους ''εταίρους'' της να γίνει ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες που εκείνοι δημιουργούν,
..μιά χώρα που στην επικράτειά της -Αιγαίο- επιχειρούν ξένες δυνάμεις με ξένη διοίκηση,
..μιά χώρα που ο λαός της έστειλε στην Βουλή μόνον προδότες και δωσίλογους)

..εκεί πετιούνται δυό-τρείς κυβερνητικές λινάτσες και σου φτιάχνουν την μέρα!
(ο όρος ''λινάτσα'' και ''παλιολινάτσα'' είναι εξαιρετικά αγοραίος, και γι αυτό επίτηδες χρησιμοποιούνται από το blog. Για αγοραίους ανθρώπους αγοραίες εκφράσεις)

Ισλάμ και Δύση: οι δύο σκοτεινές και ζοφώδεις συννεφίες

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Λόγιασαι πως ευρισκόμεθα ημείς οι της ανατολικής εκκλησίας ορθόδοξοι, ωσάν να ήμεθα εις δύο μεγάλας συννεφίας και από το μέρος της μεσημβρίας και της ανατολής να είναι ένα μεγάλον σύννεφον, μαύρον και σκοτεινόν, ωσάν το ψηλαφητόν σκότος της Αιγύπτου, η παντελής ασέβεια του Μωάμεθ, όπου περιέλαβε και εσκέπασε σχεδόν τα τρία μέρη της γης και τα εζόφωσε τελείως με την εσχάτην ασέβειαν». (Κων. Κούρκουλα, «Λεύκωμα των Δασκάλων του Γένους», Αθήνα 1971, σελ. 33).

Είναι λόγια του αγίου Δασκάλου του Γένους Αναστασίου Γορδίου (1654-1729). Ας παραθέσουμε όμως και την συνέχεια του κειμένου την αναφορά του αγίου στην «άλλην ζοφεράν συννεφίαν», της Δύσεως αυτή τη φορά.