Ας ακούμε μέρα με τη μέρα τα λόγια του Ευαγγελίου

Θυμάμαι έναν Ρώσο ιερέα να μου λέει· «μελετώ καθημερινά το Ευαγγέλιο και πολύ σπάνια η ζωή μου ανταποκρίνεται σ’ αυτό. Αλλά το μελετάω καθημερινά γιατί δεν γνωρίζω ποτέ κατά πόσο σήμερα, αύριο η κάποια άλλη ημέρα θα είμαι η άγονη πλευρά του δρόμου η τα αγριόχορτα, κατά πόσο τούτος ο λόγος θα πέσει σε ένα μικρό κομμάτι γης μέσα μου, ικανό να τον δεχτεί και να φέρει καρπούς».

Δεν είναι τόσο απλό, τόσο ενθαρρυντικό; Όλοι μας βρισκόμαστε και στις τρεις περιπτώσεις που περιγράφονται στην παραβολή του Ευαγγελίου· (Σπορέως) αλλά εάν δώσουμε μια ευκαιρία στον Κύριο που μιλάει, στον Κύριο που διαβαίνει από την ζωή μας, που κρούει την πόρτα της καρδιάς μας – από καιρό σε καιρό θα δεχτούμε το μήνυμα με χαρά· με τον καιρό, θα φθάσει στο βάθος της καρδιά μας, στον πυρήνα της ζωής μας και θα είναι η απάντηση που θα την αλλάξει.

Καλπάζων, εφαρμοσμένος φασισμός...

Ανατρέχοντας τούτο το blogάκι, αλλά και πολλά άλλα, προς τα πίσω, μέρα την ημέρα, λυγίζει η ψυχή σου...
...από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα, τα καθημερινά, της κυβέρνησης αυτής προς έναν λαό ήδη χειμαζόμενο και δυστυχισμένο!

Πρόκειται για μία πρακτική κοινή σε όλα τα εφαρμοσμένα ολοκληρωτικά-φασιστικά κάθε χρώματος καθεστώτα.

Το ένα χτύπημα ακολουθεί το άλλο...
Το χθεσινό "χαστούκι", διαδέχεται η σημερινή "γροθιά" στο στομάχι και η αυριανή "κλωτσιά"' στα πιό ευαίσθητα σημεία!
Έτσι ο πόνος γίνεται ένας, δεν θυμάσαι πιά από πού πονάς, νομίζεις ότι όλα αυτά γίνανε μία ίσως φορά, ίσως από λάθος, ότι δεν είναι διαρκές το έγκλημα, αλλά "στιγμιαίο"!