Κι απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των αγίων τα ιερά...

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«...Και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν» Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος

Στο γόνατο αποκεφαλίζουν κόσμο, δεν υπάρχει κτηνωδία που δεν διαπράττουν, τρόμος επικρατεί στις δυτικές πόλεις, μήπως εμφανισθεί κάποια αγέλη-ή μοναχικός λύκος- και επιδοθεί σε σκοποβολή επί δικαίων και αδίκων, όμως σιγούν ιχθυοπρεπώς οι θιγμένοι, από την λαϊκή ευσέβεια, τζιτζιφιόγκοι του ψευτοπροοδευτισμού. Δειλά και τρομαγμένα ανθρωπάκια, όταν πρόκειται γιά το Ισλάμ, λεονταρισμοί και διαβολές όταν προβάλλεται η πίστη του Χριστού. Άθεοι και ασεβείς από τα γεννοφάσκια τους, παθαίνουν ψύχωση όταν βλέπουν ότι τούτος ο κατασυκοφαντημένος και εξαπατημένος λαός κρύβει, όπως η ανοιξιάτικη γη τον σάπιο σπόρο, το πατροπράδοτο σέβας, την εμπιστοσύνη στην αγία Ορθοδοξία.

Διάλογος σε καζίνο

Λαρισινά δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Στο καζίνο φαντάζομαι οι παίχτες δεν φοβούνται το χρήμα και την οικονομία. Η οικονομία, λένε, είναι καλή κατά την γνώμη των κληρονόμων. Αν φοβούνταν το χρήμα οι παίχτες στο καζίνο φόβο δεν θα ήταν γι΄ αυτούς παιχνίδι. Στο καζίνο, νομίζω μπορείς να μάθεις για το χρήμα παίζοντας. Πουθενά αλλού δεν μαθαίνεις για το χρήμα παίζοντας. Συγκεκριμένα θέλεις να μάθεις για την κρίση λόγω έλλειψης ρευστού. Πώς γίνεται η έλλειψη ρευστού ή τί θα γίνει όταν επιστρέψει η χώρα μας στο εθνικό της νόμισμα, στη δραχμή. Δεν είναι ωραίο να φοβάσαι από άγνοια. Μερικοί χρησιμοποιούν το φόβο, μιλούν για μια νέα μικρασιατική καταστροφή.

Τί χρειάζεται κανείς για να λάβει μέρος στο παιχνίδι; Χρειάζονται χρήματα ασφαλώς. Δεν μπορείς να λάβεις μέρος στο παιχνίδι, αν δεν διαθέτεις χρήματα για ν΄ αγοράσεις μάρκες. Αγοράζεις τις μάρκες απ΄ το ταμείο του καζίνου. Χωρίς μάρκες δεν γίνεται; Η έλλειψη στις μάρκες στο καζίνο είναι όπως η «έλλειψη ρευστού». Χωρίς μάρκες υπάρχει έλλειψη ρευστού στο καζίνο. Και ενώ υπάρχουν ένα σωρό παιχνίδια να παίξεις, νεκρώνονται τα πάντα γιατί το καζίνο έχει έλλειψη ρευστού. Κανένα παιχνίδι δεν κινείται. Αν και αυτό δεν γίνεται ποτέ. Οι μάρκες δεν κοστίζουν τίποτα.

«Ο γέγραφα γέγραφα»*

Σ' αυτό το στυλό συμπυκνώνεται το
περιεχόμενο των εγκεφάλων και της
καρδιάς όσων διαχειρίστηκαν
τη μοίρα του κράτους

Και βρίσκεσαι, φίλε μου, σε μια ΔΟΥ. Και ο χρόνος της βιωτής σου, όσον σου... καταλόγισε ο Κύριος, καταβροχθίζεται βουλιμικά από τη μαύρη δίνη του κράτους. Εσύ, όπως ο Κάφκα στον «Πύργο» και στη «Δίκη»: αναγκασμένος να βρίσκεσαι σ' ένα σημείο «μηδέν», απλά να υπάγεσαι στον νόμο της δαπάνης δυνάμεων, διάθεσης και χρόνου. Οσου χρόνου όρισε το χάος που δημιούργησαν.

Ορθιος επί ώρα, για κανέναν απολύτως λόγο στον κόσμο, εκτός από έναν: Είσαι εσύ, υπάρχεις εδώ και κάποιοι, που δεν γνώρισες ποτέ, έκριναν ότι έτσι πρέπει να γίνεται. Ποιο να γίνεται; Το τίποτα. Να πληρώνεις για να χρωστούν κι έπειτα να πληρώνεις για να χρωστούν περισσότερο, και να σου λένε κατάμουτρα ότι τα φάγατε μαζί. Αποφάσισαν χαρτιά, διαδικασίες, κι άλλα χαρτιά και υπογραφές και έναν υπάλληλο μονάχο του σ' έναν ολόκληρο όροφο να εξυπηρετεί «αυτοκίνητα και ΦΠΑ». Πολλά τερματικά, υπάλληλος ένας. Πολλοί στην ουρά να αποξηραίνονται μπροστά σου, υπάλληλος ένας. Στα τζάμια των διαχωριστικών με τα γκισέ, υπουργικές αποφάσεις, αποσπάσματα από ΦΕΚ για εξαιρέσεις και εκπτώσεις και λεπτομέρειες υπολογισμού τελών κυκλοφορίας.