Μέρες της καθόδου των βαρβάρων στη Δύση

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Με την κάθοδο των βαρβάρων λαών στη Δύση κατελύθη στη Δύση η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η δε Ορθοδοξία εκκοσμικεύθηκε και έγινε εξουσία.

Οι βόρειοι λαοί, Γερμανοί κ.ά. δεν γνωρίζουν την Ελληνική Γλώσσα και δεν κατανοούν την πνευματική αποστολή της Εκκλησίας. Από τότε Πάπας γίνεται Γερμανός ή Πολωνός, και ποτέ Λατίνος.

Η απειλή της εκκοσμίκευσης και της παναίρεσης του οικουμενισμού στην Ορθοδοξία, θυμίζει μέρες της καθόδου των βαρβάρων στη Δύση. Όσοι γνωρίζουν την Ελληνική Γλώσσα, δεν σημαίνει ότι έχουν μητρική γλώσσα την Ελληνική.

Crisis? What crisis?...

Μετά από ένα αργόσυρτο και πολύμηνο γκάλοπ που διενέργησε το blog για λογαριασμό του εαυτού του,
..τα αποτελέσματα που βγήκαν είναι ανατριχιαστικά:
Οι μισοί τουλάχιστον έλληνες όταν λένε "έξοδο από τα μνημόνια και την κρίση" εννοούν επιστροφή στον τρόπο ζωής πριν το 2010!
Με τις πιστωτικές, τα διακοποδάνεια, τα Γκούτσι μούτσι και μυαλό κουκούτσι, τα 4Χ4 των 85.000 κυβικών, τις Αράχωβες, τις μπουχάρες, τις βουλγαρορουμανοφιλιππινέζες,
..με τα όλα τους!

Δυστυχώς τούτος ο συμπλεγματικός και βαθειά αμόρφωτος λαός (αμόρφωτος "εν τω βάθει", άσχετα με τα πτυχία, τα ντοκτορά και τα Derre) τίποτα δεν διδάχτηκε.
Γιατί δεν είναι ικανός να διδαχτεί τίποτα.

Ποιός έκλεισε την ΣΟΦΤΕΞ?

1. Νομίζω, ο Λαμπράκης (του ΔΟΛ). Όταν, μετά την μονάδα της Δράμας, απειλήθηκε το μονοπώλιο που είχε στις εισαγωγές δημοσιογραφικού χαρτιού (νομίζω από την Γερμανία). Βέβαια, αν μαθαίνετε "Ιστορία" από άρθρα του ΔΟΛ, οι ιδιοκτήτες της ΣΟΦΤΕΞ ήταν οι ...κακοί άνθρωποι. Κάποιος να μάθει πώς φτιάχτηκε ο Ζερίτης (χαρτοποιία Διάνα) κι αν η "σχέση" του με τον Λαμπράκη (οι "σχέσεις" με τον Λαμπράκη ήταν προϋπόθεση ...καριέρας τον παλιό καλό καιρό) ήταν πολύ πριν το 1997, από όπου το παρακάτω άρθρο του Ριζοσπάστη) ή όχι. Πρέπει να ήταν πιο παλιά...

Τα παιδάκια του σωλήνα και η... Μπουμπουλίνα

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος - Κιλκίς

«Αχ, τα παιδάκια του σωλήνα
ποτέ δεν βγήκατε ταξίδι
εκεί που ζούσε η Μπουμπουλίνα
Ύδρα, Ψαρά και Γαλαξίδι»
Νικ. Γκάτσος

Μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία, ο Γιάννης Βλαχογιάννης (1867-1945), κολοσιαία η προσφορά του στην νεοελληνική ιστορία, ιδίως του Εικοσιένα.

Καρπός της πολύχρονης και ασίγαστης προσπάθειάς του για την ανάδειξη της Παλιγγενεσίας ήταν, μεταξύ άλλων, η ανακάλυψη, η αποκρυπτογράφηση, λόγω της δύστροπης γραφής, και η έκδοση των απομνημονευμάτων του Μακρυγιάννη (1907), η βιογραφική αρχειακή μελέτη του για τον Καραϊσκάκη, την οποία έγραψε με τρεμάμενα χέρια, εν μέσω της βαρυχειμωνιάς της Κατοχής (1943), και πολλά άλλα σπουδαία έργα, με τα οποία ξαναζωντανεύει, με την στιβαρή και πλούσια, δημώδη γλώσσα του, τα «Μεγάλα Χρόνια». Έτσι, «Μεγάλα Χρόνια», τιτλοφόρησε κι ένα εξαιρετικό βιβλίο του, το οποίο εκδόθηκε το 1930. Το συγκεκριμένο βιβλίο περιέχει μικρές ιστορίες από το αθάνατο ’21, οσμή ευωδίας ...ηρωικής, μοσχοβολά το ολιγοσέλιδο αυτό πετράδι, μεταλλείο πολύτιμο, για όσους κατανοούν ότι η παράδοσή μας είναι η ρίζα και το θεμέλιο του εθνικού μας βίου.