Ἐπὶ βασιλείας τοῦ Βαυαροῦ Ὄθωνα ἡ 25η Μαρτίου ὡς ἐθνικὴ ἑορτή, ἡμέρα ἁγία καὶ ἔνδοξη. Ἡ ἡμέρα βέβαια αὐτὴ λαμπρύνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς τοῦ συνεορτασμοῦ μὲ τὴν μεγάλη θεομητορικὴ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Ὡς ἐδῶ ὅλα ὀρθά. Ὅμως, κρίνοντας μὲ ἀντικειμενικότητα, μὲ αὐστηρικὴ ἱστορικὴ θεώρηση, τὴν ἐξέγερση τοῦ ’21, διαπιστώνουμε ὅτι τὸ νεοτευχθὲν ἑλληνικὸ κράτος περιελάμβανε στὰ σύνορά του τὴν Πελοπόννησο, τὴν Στερεὰ Ἑλλάδα καὶ τὶς Κυκλάδες. Χάρις στὴν τυχοδιωκτικὴ καὶ ληστοπειρατικὴ πολιτικὴ τῶν λεγομένων Προστάτιδων Δυνάμεων (Ἀγγλία, Γαλλία, Ρωσία), συστάθηκε ἕνα ἀχυρένιο κρατικὸ μόρφωμα, ἐξαρτημένο, ἀνάπηρο καὶ ὑποτελὲς στὴν κακουργία τῶν ξένων. (Ὑπάρχουν ὁρισμένοι ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι ἀπελευθερωθήκαμε χάρις στοὺς ξένους. Τοὺς προτρέπω νὰ διαβάσουν τὸ δυσεύρετο βιβλίο τοῦ Τ.Λιγνάδη «Τὸ πρώτον δάνειον τῆς Ἀνεξαρτησίας». Μᾶς γέμισαν ψεύδη γιὰ τοὺς ξένους ἐθνοσωτῆρες, ποὺ στὴν οὐσία κατευθύνονταν ἀπὸ μία ἀκόρεστη τραπεζικὴ συμμορία ποὺ καταβρόχθισε τὸ δάνειο καὶ ἀπομύζησε τὸ ταλαίπωρο ἔθνος μας).
