Η σιωπή είναι η γλώσσα των τελείων

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ποιοί είναι οι τέλειοι; Τέλειος δεν είναι κανένας. Τέλειος είναι μόνο ο Θεός. Ε, τότε ποιοί είναι οι τέλειοι;

Τέλειοι είναι αυτοί που έφτασαν στο τέλος του δρόμου. Οι δημιουργοί της γλώσσας, ευτυχώς, προσέβλεπαν στο ανώτερο, στο πνευματικό. Τέλειος οπωσδήποτε δεν είναι κάποιος βρίσκεται στη σκάλα του κακού.

Ο Απόστολος Παύλος γράφει για τον εαυτό του: στη δεύτερη επιστολή του προς τον Τιμόθεο: "Συ δε νήφε εν πάσι. κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου πληροφόρησον. εγώ γαρ σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε. τον αγώνα τον καλό ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα. λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκιος κριτής, ου μόνον εμοί, αλλά και πάσι της ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού".

Πολιτισμική παγκοσμιοποίηση εντός των τειχών

Πως χάνεται το μέτρο από την υπερβολική προβολή της εκκλησιαστικής ζωής σε ψηφιακά μέσα

Του Μ.Γ. Βαρβούνη, καθηγητή Λαογραφίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης

Είναι συχνή η αναφορά ιεροκηρύκων και κληρικών στην παγκοσμιοποίηση, και μάλιστα στην πολιτισμική της διάσταση, την οποία αποκηρύσσουν ως ουσιαστικό τρόπο βίαιης και καταστρεπτικής ομογενοποίησης των επιμέρους τοπικών και εθνικών παραδόσεων, αλλά και των εθνικών χαρακτηριστικών και στερεοτύπων. Σπανίως, όμως, οι ομιλητές συνειδητοποιούν ότι, πέρα από τη διεθνή, υπάρχει και μια μορφή εσωτερικής παγκοσμιοποίησης, η οποία παίρνει συνήθως τη μορφή της ομογενοποίησης ηθών, εθίμων και τελετουργικών εκδηλώσεων.