Λαϊκή παροιμία
Οι άδειοι δρόμοι μαρτυρούν απουσία. Οι άνθρωποι λείπουν από την πόλη σωματικά, όταν παραθερίζουν ή βρίσκονται σε κάποια γιορτή, που γίνεται εκτός έδρας. Οι άνθρωποι λείπουν και τις νύχτες, όταν κοιμούνται. Τότε τα σώματα είναι παρόντα αλλά τα πνεύματα, οι συνειδήσεις ταξιδεύουν.
Οι χώροι, όμως, αδειάζουν και σε δυο άλλες περιπτώσεις: στον θάνατο και τον φόβο – δυο έννοιες περίπου ταυτόσημες. Από το λίκνο μέχρι και τον τάφο, ο φόβος και ο θάνατος είναι οι συνοδοί των θνητών στις περιπέτειές τους. Κι αυτοί οι δυο είναι αδελφοποιτοί και δουλεύουν μαζί.
