«Η επιστροφή του Ασώτου». Έργο του Remrandt. |
Θυμήσου, εσύ που κάνεις αυτό το ερώτημα, τη Ραάβ και έλπιζε και συ στη σωτηρία. Γιατί, αν σώθηκε εκείνη που πόρνευσε φανερά και δημόσια, άραγε όποια πόρνευσε κάποτε, και μάλιστα πριν δεχτεί τη Χάρη του Βαπτίσματος, δεν μπορεί να σωθεί με τη νηστεία και τη μετάνοια; Ερεύνησε και ρώτησε να μάθεις, πώς σώθηκε εκείνη. Είπε μονάχα αυτό: «μόνο ο Θεός σας, υπάρχει στον ουρανό και στη γη» (Πρβλ. Ιησ. Ν. 2,11). Είπε, «ο Θεός σας»! Δεν τόλμησε να τον ονομάσει και δικό της Θεό, εξαιτίας της αμαρτωλότητάς της. Και αν θέλεις να βεβαιωθείς ότι ο Θεός τη συγχώρεσε και τη δέχτηκε πάλι κοντά Του, έχεις γραπτή ομολογία που αναφέρεται στον Ψαλμό: «Θα θυμηθώ τη Ραάβ και τη Βαβυλώνα, οι οποίες με αναγνωρίζουν ως Θεό» (Ψαλμ. 86,4). Ω, μεγάλη φιλανθρωπία του Θεού, να καταδέχεται να μνημονεύει και τις πόρνες μέσα στην Αγία Γραφή! Και όχι απλώς να τις μνημονεύει, αλλά και να λέει: «Θα θυμηθώ τη Ραάβ και τη Βαβυλώνα» και να συμπληρώνει: «Εκείνες που με αναγνωρίζουν ως Θεό».