Εκεί που έχεις ξεχάσει πως είναι να είσαι μάνα με μωρό παιδί έρχεται μια μέρα που μια καθυστέρηση περιόδου σε κάνει να ανησυχείς, να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει και να παρακαλάς να μην είσαι έγκυος γιατί «τα έχεις ξεχάσει όλα». Αυτό το τελευταίο πάντα το κορόιδευα. Όποτε άκουγα μάνα να λέει: «Εγώ τώρα μεγάλωσα τα παιδιά μου. Ξέχασα τα μωρουδίστικα, περάσαμε σε άλλη φάση» πάντα την κορόιδευα και αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν μια γυναίκα να ξεχάσει να ‘ναι μάνα.
Κι όμως αυτό λέω και γω τώρα και ντρέπομαι για αυτό γιατί πως είναι δυνατόν να ξεχνάς να ’σαι μάνα; Πως είναι δυνατόν να ξεχνάς πως γέννησες, πως θήλασες, πως ξενύχτησες, πως του άλλαζες την πάνα, πως το είδες να περπατάει για πρώτη φορά, πώς να βγάζει τα πρώτα του δόντια και να μην τα σκέφτεσαι όλα αυτά με αγάπη παρά μόνο με ανακούφιση που πέρασαν και μια μικρή απογοήτευση που θα ξαναέρθουν.
