Ο πνευματικός ήλιος

Λέγουν μερικοί, ότι τα του Θεού έρχονται από μόνα τους, χωρίς εσύ να καταλαβαίνεις κάτι. Ναι, αυτό είναι σωστό. Αλλά πότε; Εάν ο τόπος της ψυχής σου είναι καθαρός και όχι βρώμικος. Εάν όμως η κόρη του οφθαλμού της ψυχής σου δεν είναι καθαρή, μην τολμήσεις να ατενίσεις τον πνευματικό ήλιο, για να μη στερηθείς και αυτό το λίγο φως που έχεις και το οποίο είναι η απλή πίστη και η ταπείνωση και η καρδιακή εξομολόγηση και τα μικρά έργα τα σύμφωνα με τη δύναμή σου. Μην τολμήσεις, διότι θα πεταχθείς τότε σε κάποιο νοητό χώρο, ο οποίος είναι το σκοτάδι το απομακρυσμένο, αυτό που βρίσκεται μακριά από το Θεό και είναι γνωστό ως άδης.

Αλέξιος ο πρώτος: Après moi le déluge

Ο Αλέξιος ο πρώτος, κατά κόσμον Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του προ ημερών στην δημόσια τηλεόραση, προσκεκλημένος της Έλλης Στάη, αφού ανάπτυξε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικού, προτίμησε αντί επιλόγου να χρησιμοποιήσει μια (κατ΄αυτόν) απειλή.

Είπε λοιπόν ο κ. Τσίπρας απευθυνόμενος μέσω της κ. Στάη στους Έλληνες πολίτες, ότι όταν (και εάν) κυβερνήσει την Ελλάδα, σε περίπτωση που αποτύχει στό έργο του, τότε την θέση του θα πάρει ο κ. Μιχαλολιάκος.

Δεν μπορώ να γνωρίζω ποιές ήταν οι διεργασίες στους νευρώνες του εγκεφάλου του που τον οδήγησαν στο να εκστομίσει αυτή την τρομακτική απειλή, αλλά αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι διέπεται από την Λουδοβίκεια νοοτροπία του Après moi le déluge.

Νόμος και τάξη, βασική προυπόθεση του φασισμού.

Έτσι μάλιστα. Το καταλάβαμε. Το εμπεδώσαμε.
Πείτε το έτσι, τόσο απλά ρε παιδιά να το καταλάβουμε και εμείς.
Το πάτε από εδώ, το πάτε από εκεί... Το λέγατε με δικά σας λόγια και το καταλάβαιναν μόνο οι δημοσιογράφοι. Ζητούσατε καταδίκη της τρομοκρατίας και της βίας από όπου και αν προέρχεται!

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που μπήκαν στο Υπουργείο, είναι κλασσικό παράδειγμα τρομοκρατίας και βίας, τόσο απλό ήταν.

Τι το περάσατε το υπουργείο; Βίλα Αμαλία; Το κτήριο είναι δημόσιο και πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος, λέει το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα.

Ποιοί ΔΕΝ θέλουν να έχει βιομηχανικούς πελάτες, ή ισχύ βάσης, η ΔΕΗ;

Επαναστατική γυμναστική

Η Ιστορία έχει σαρδόνιο χιούμορ. Ποιος να μας το ’λεγε ότι η «ορθόδοξη», σταλινική, μπρεζνιεφική, τσαουσεσκική Αριστερά θα αντέγραφε συριζιώτικες συνταγές μπας και ψηθεί κάνας αφελής να προτιμήσει Αλέκα αντί Αλέξη; Κανείς δεν θα μας το έλεγε και διά τούτο έχει το γούστο της το θέαμα. Το -βαθείας καταψύξεως- κόμμα του Περισσού είδε κι απόειδε με τις χαμηλές εκλογικές πτήσεις. Βαρέθηκε να είναι στην απόξω των εξελίξεων και θορυβήθηκε διαπιστώνοντας ότι δεν απέχει πολύ από το να καταστεί εξωκοινοβουλευτικό. Οσο να ’ναι, το Κοινοβούλιο έχει το γούστο του - για όσο καιρό θα χρειαστεί ως εργαλείο για να βγει το σάπιο δόντι του αστικού κράτους από τη λαϊκή γνάθο. Αλλο να σου κάνουν βαθιές υποκλίσεις οι αστυνομικοί ένεκα βουλευτικού αξιώματος και άλλο να αντιμετωπίζεσαι σαν δευτεράντζα, απλός πολίτης δηλαδή. Είναι όμορφη και η κρατική χρηματοδότηση. Είπαμε, καλή η επανάσταση αλλά και τα φράγκα δεν είναι άσχημα. Οπότε, η λύση είναι μία: να βρεθεί μια καλή ατραπός και να αντιγραφεί πάραυτα! Η «καλή ατραπός» στην περίπτωση του ΚΚΕ είναι εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, τα ανέξοδα κομπαρσιλίκια.

Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις (και βάλε!)

Απολαυστική φωτό. Κωμωδία σε τρείς πράξεις ο Κελεμπίας. Ιδού: