Συγκλονιστικό!!! Οι Κρυπτοχριστιανοί σε Τουρκική τηλεοπτική σειρά

Λίγα λόγια για τους Κρυποτχριστιανούς, σύμφωνα με στοιχεία που μας έστειλε φίλος αναγνώστης.
Κρυπτοχριστιανοί ή "Sakli-Hristiyan"
Αυτοί οι χριστιανοί ονομάσθηκαν Κρυπτοχριστιανοί και υπήρχαν τέτοιοι εις την Κωνσταντινούπολη, στον Πόντο, στην Βοσνία, στην Ιλλυρία και στον παραδοσιακό ελληνικό χώρο. Αυτό δείχνει και την προσπάθεια που έγινε για να εξισλαμισθούν τα πλήθη των ελλήνων και είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο εξισλαμισμός τους θα είχε σαν άμεση συνέπεια, τουλάχιστον για εκείνη την χρονική περίοδο, και τον αφελληνισμό τους.

Οι Κρυπτοχριστιανοί έπαιρναν διάφορα ονόματα ανάλογα με την περιοχή που ζούσαν. Στον Πόντο ονομάζονταν Σταυριώτες, Κλωστοί, Γυρισταί, Κρωμλίδες, στην ήπειρο Σπαθιώτες ή Σπαταράοι, στην Κύπρο Λινομπάμπακοι ή Ποπόλικοι, στην Κρήτη Κουρμούληδες.

Γιατί αυτά τα κόμματα δεν θα κάνουν ποτέ τίποτα με την Ζήμενς

Μετά τo συναρπαστικό φωτορεπορτάζ στην πολιτική ιστορία της …Ζήμενς, που τόση απήχηση βρηκε χθες (Ιδού γιατί δεν θα γίνει ποτέ κάθαρση για την Ζήμενς), ιδού σήμερα και η συνέχεια

H υπόθεση της Ζήμενς είναι αλληλένδετη με εκείνη της Ιντρακομ αφού ως γνωστόν το ΚΥΣΕΑ επί Ανδρέα Παπανδρέου το 1984 τους άνοιξε τις πόρτες του ΟΤΕ, γεγονός που επισφραγίστηκε επί Οικουμενική Ζολώτα απο όλα τα κόμματα (συν το ΚΚΕ). Όλα αυτά έγιναν μέσα σε ένα κλίμα πολιτικών και δικαστικών αντεκδικήσεων με το ένα κόμμα να κατηγορεί τα άλλα για διαπλοκή, ενώ κάτω από το τραπέζι συμμετείχαν όλα στο πάρτυ (δείτε και το Να ανοίξουν όλες οι δικαστικές υποθέσεις της Ζήμενς)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ και ΙΣΤΑΜΠΟΥΛ.

Προς Καμίνηδες, Ρεπούσες, Δραγώνες και λοιπούς προοδευτικώνυμους γελοίους του συρμού.

Το περίπλοκο και δύσκολο θέμα της τακτοποίησης και τυποποίησης των γεωγραφικών ονομάτων απασχόλησε τα Ηνωμένα Έθνη από τη δεκαετία του 1960. Ύστερα από πενήντα, σχεδόν, χρόνια εργώδους προσπάθειας στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες εμπειρογνώμονες, ποικίλων ειδικοτήτων και επιστημονικών κατευθύνσεων, από όλες τις χώρες του κόσμου, κατέληξε σε μερικές βασικές αρχές οι οποίες έγιναν από όλους αποδεκτές. Αρχές οι οποίες βοηθούν στη διεθνή επικοινωνία και συντείνουν στην αποφυγή παρεξηγήσεων.
Δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχει άγνοια για αυτόν τον πλούτο των εκατοντάδων χιλιάδων σελίδων που απέφερε ο διεθνής προβληματισμός της τυποποίησης γεωγραφικών ονομάτων με αποτέλεσμα να γράφουνται διάφορα τραγελαφικά, όπως για το θέμα της χρήσης των ονομάτων Κωνσταντινούπολη και Ισταμπούλ, πρόσφατα και σε ένα γραφικό σημείωμα της Μαρίας Κατσουνάκη στην εφημερίδα Η Καθημερινή (19 Ιανουαρίου 2011).

Η διαχρονική συνέργεια του κράτους στην γενοκτονία του έθνους

Ειλικρινής φιλία (το καινούριο με τον Τοτό).

Πρίν από δύο χρόνια περίπου, ως νεοφώτιστος στον κόσμο των BLOGS, ( Πάντως το Δημοτικό των BLOGS , δεν το έβγαλα ακόμη), έστειλα αυτό το έγγραφο του 1954, σε κάποιους. Το δημοσιοποίησαν. Σήμερα, το ξαναβρήκα μπροστά μου στον υπολογιστή. Έχουμε και λέμε.

Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα στον τόπο μας σήμερα. Απίστευτα, αυτά που μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε. Έτσι νομίζουμε. Τα απίστευτα, είναι αυτά που δεν γνωρίζουμε. Που γίνονται, δρομολογούνται, συμφωνούνται και υπογράφονται. Και μη μου πεί κανείς ότι Εσωτερική ή εξωτερική πολιτική, είναι αυτά που μας σερβίρουν τα ΜΜΕ. Όλα συμφωνούνται και παίρνουν σάρκα και οστά, στο παρασκήνιο. Στις αφανείς συναντήσεις επισήμων ή εντεταλμένων. Συναντήσεις ανα την υφήλιο ετερόκλητων προσώπων, που από πρώτη ματιά, δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Το δράμα είναι όταν είσαι αδύναμος. Γενικώς. Πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά, γεωστρατηγικά και βάλε. Τότε εκτελείς απλώς και εύχεσαι μόνον να είναι …τρυφεροί μαζί σου όταν σε βιάζουν ομαδικά. Γίνεται όμως και βιασμός και τρυφερότητα;.

Ε, όχι κ. Χατζηδάκη και «κίνημα του τζάμπα», το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ».

Στην προσωπική ιστοσελίδα του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργού της κ. Κ. Χατζηδάκη (εδώ), υπάρχει πρόσφατο άρθρο του ίδιου, στο οποίο, ο κ. Χατζηδάκης βάλει εναντίον του κινήματος για τα διόδια «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ». Συγκεκριμένα, μεταξύ των άλλων, γράφει: «….Παρατηρώντας την επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες, διαπίστωσα ότι αναπτύσσεται το λεγόμενο «κίνημα του τζάμπα». Με αφορμή την επιβάρυνση μέσω διοδίων για να γίνουν καινούριοι δρόμοι,.... ή έστω με αφορμή συγκεκριμένες και πραγματικές αδικίες εις βάρος κατοίκων ορισμένων περιοχών της Ελλάδας, λόγω αυτού του συστήματος, εμφανίζεται μια λογική αυτοδικίας. Οι μπάρες σπάνε και ο καθένας εφαρμόζει το δικό του νόμο επικροτούμενος από σημαντικό τμήμα των αναλυτών και της κοινωνίας…».

Το αδιέξοδο μονοπάτι της ανεκτικότητας…

Όποτε κάποιος μεγάλος σεισμός χτυπά τη χώρα οι σεισμολόγοι καταλήγουν στο κλισέ «πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς», οι μηχανικοί συμπληρώνουν «οι οικοδομές πρέπει να χτίζονται με τις αναγκαίες προδιαγραφές» και οι πολιτικοί κατορθώνουν τελικά, μετά από πολλά χρόνια «σεισμικής» εμπειρίας, να πείθουν για το αναπόφευκτο, ότι δηλ. οι άστεγοι πρέπει να μάθουν να περιμένουν.

Και στο επόμενο ταρακούνημα, λες τίποτε δεν έγινε, ακούς τα ίδια λόγια από διαφορετικά, ίσως, χείλη, λες χρόνος δεν υπήρξε, σαν τίποτα στο βάθος να μην άλλαξε, παρ’ ίσως το επίκεντρο, και συνεχίζεις έτσι ανεκτικός όπως οι πρωτόγονοι πρόγονοι σου, πού’ ριχναν όλο το κακό στην ανεξέλεγκτη μανία της φύσης.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ, ζητείται.

Και μετά τον Πούλο, στα Καλύβια

"...Η μεγάλη οικιστική δημοφιλία που εκδηλώνεται στα Καλύβια, τον Κουβαρά και την Κερατέα, σε συνδυασμό με τις εναντιώσεις σε μαζικές εντάξεις στο σχέδιο πόλεως που επιζητούν οικονομικοί παράγοντες στην ευρύτερη περιοχή, συμπίπτει με μεγάλες πυρκαγιές που ξεσπούν το μαύρο καλοκαίρι του 2007, κατακαίγοντας σπίτια στις περιοχές αυτές που φαίνονται αβοήθητες, με τα Καλύβια να πλήττονται περισσότερο. Μαζί με τις εκτός σχεδίου μονοκατοικίες στους λόφους του βουνού συμπαρασύρονται στις φλόγες και παραδοσιακές κατοικίες της παραθεριστική πόλης..." (από τα Καλύβια Θορικού, στην Wikipedia)

Καργάκος για κρυφό σχολειό - Απάντηση στην προδοτικη μισελληνικη θολοκουλτούρα

Ο Σαράντος Καργάκος μιλάει για το κρυφό σχολειό και παραθέτει τη μαρτυρία του Στέφανου Κανέλλου, φίλου του Ρήγα και του Κοραή που σε επιστολή του το 1822 σε Γερμανό θεατρικό συγγραφέα και του μιλάει για κρυφό σχολειό. Την επόμενη χρονιά, το 1823, θυσιάζεται στην Κρήτη, κάτι που του προσδίδει το στοιχείο της αξιοπιστίας.