Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Όταν σκοντάφτει κάποιος στο δρόμο, εκείνοι που τον βλέπουν γελάνε. Αν ένας σκοντάψει και δέκα τον βλέπουν, οι δέκα γελάνε. Αν σκοντάψουν δέκα κι ένας τους βλέπει, δεν γελάει. Γιατί; Γιατί το γέλιο είναι πάντα από θέση ισχύος και εις βάρος του αδυνάτου. Το γέλιο εις βάρος του άλλου είναι ένδειξη σκληρότητας. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν γελούν. Η όψη τους αναδίδει μια γλυκιά σοβαρότητα, αυτό που λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα, «χαρμολύπη» ή «ιλαρόν πένθος».
Δεν είναι «παλληκαριά» να γελάμε με αυτόν που βρίσκεται, όπως νομίζουμε, σε μειονεκτική θέση απέναντί μας. Μειώνουμε κάποιον για να βρεθούμε σε πλεονεκτικότερη θέση απέναντί του.
