Το μαντείο των ωχαδελφών

Πόσο πρωτότυπο σας φαίνεται το ακόλουθο; «Πολλή ζέστη σήμερα. Να πάμε και κάνα μπανάκι, ε;» Τα λόγια που ακολουθούν σας φαίνονται σοφά; «Καλημερούδια! Μπήκε το καλοκαιράκι!» Ενας μαχητικός πολιτικός θα έγραφε τούτα; «Κάποιοι συνεχίζουν τις υπόγειες συνεννοήσεις...» Τέτοιου είδους αοριστολογίες, κλισέ και αφόρητες κοινοτυπίες πλημμυρίζουν τον δημόσιο λόγο του χρεοκοπημένου κρατιδίου και το χειρότερο όλων: Τάχατες παράγουν ειδήσεις! Η σκυταλοδρομία του κρετινισμού πάντοτε αποτελεί μόδα στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και η ψηφιακή τεχνολογία πασπαλίζει την αμηχανία και την ατόφια ανοησία με τη χρυσόσκονη της «καινοτομίας» και του υποχρεωτικού, ψυχαναγκαστικού τρεντουλισμού. Οι μεταπράτες της ρηχότητας, δημοσιογράφοι και σχολιαστές, καραδοκούν στα λημέρια του twitter (προφέρεται τουίτερ, ήτοι τιτιβιστής). Στόχος τους, να ανακαλύψουν κάνα επιθετικό ή προβοκατόρικο τερέτισμα από οποιαδήποτε μουρλοκακομοίρα της... σοουμπίζ και αργόσχολο πολιτικάντη, για να ρεφάρουν την άγνοιά τους στην ανακάλυψη ουσιαστικού λόγου. Τα αποφθέγματα της πυρκαγιάς δίνουν και παίρνουν, και όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας. Στην αρχαιότητα, ο αποφθεγματικός λόγος που συμπύκνωνε μεγάλα νοήματα σε μικρές φράσεις δεν ήταν εργόχειρο των αδρανών ηλιθίων, αλλά αποτέλεσμα τεράστιου πνευματικού μόχθου λίγων σοφών.

Τι χρειάζεται; Ένα εγερτήριο σάλπισμα!

γράφει ὁ Δημ. Νατσιός, Δάσκαλος-Κιλκίς

«Ἔχω γιὰ σὲ Πατρίδα μου, στὰ σπλάχνα, χαλασμὸ» [Βαλαωρίτης]

Ἐρωτῶ: ἂν αὔριο-μεθαύριο γίνουν ἐκλογές, τὸ ἐπιτρέψει ἡ «Τριμερής», τί θὰ συμβεῖ;

Πρῶτον: κερδίζει ὁ ΣΥΡΙΖΑ, τὸ παρδαλοειδὲς αὐτὸ μόρφωμα, καὶ θὰ ἔχουμε πρωθυπουργὸ τὸν Ἀλέξη Τσίπρα, ὁ ὁποῖος, κατὰ δήλωσή του, εἶναι ἄθεος, δηλαδὴ ἄφρων καί, ὅπως μᾶς κανοναρχεῖ ὁ Μακρυγιάννης, “χωρὶς θρησκείαν δὲν ὑπάρχει ἀρετή, ἠθικὴ καὶ πατριωτισμός. Γιατί κι ἡ πατρίδα τοῦ κάθε ἀνθρώπου καὶ ἡ θρησκεία εἶναι τὸ πᾶν… καὶ τότε λέγονται ἔθνη, ὅταν εἶναι στολισμένα μὲ πατριωτικὰ αἰτήματα, τὸ ἐναντίον λέγονται παλιοψάθες τῶν ἐθνῶν καὶ βάρος τῆς Γῆς”.