Οι αγίες μάρτυρες και καλλίνικες παρθένες Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, και η μητέρα τους Σοφία

Οι τρεις αυτές αδελφές, Πίστις, Ελπίς και Αγάπη, ζούσαν σε κάποια πόλι της Ιταλίας την εποχή του Αδριανού (117-138). Γόνοι περιφανούς οικογενείας, ανατράφηκαν από την χήρα μητέρα τους Σοφία με πίστι, ελπίδα και αγάπη, όπως δήλωναν και τα ονόματά τους. Όταν κάποτε παρέμειναν στην Ρώμη, η φήμη του ενάρετου βίου τους διέτρεξε την πόλι και ο αυτοκράτωρ έστειλε στρατιώτες να του τις παρουσιάσουν. Η σταθερότητα των τριών αδελφών στην πίστι, ασυνήθιστη για την ηλικία τους, κατέπληξε τον Αδριανό και, πιστεύοντας πως η αμοιβαία συμπαράσταση τούς έδιδε την δύναμι να του αντιστέκωνται, σκέφθηκε να τις εξετάση χωριστά.

Οικονομικά δεν ξέρω...

Από οικονομικά δεν ξέρω. Άμα ήξερα θα ήμουν στη θέση του Παπακωνσταντίνου ή του Βενιζέλου. Έστω του Σταϊκούρα.
Αλλά...

«Μάτιασμα». Πρόληψη και δεισιδαιμονία.

Παρερμηνείες της βασκανίας

Από τους χρόνους της αρχαιότητας η βασκανία συνδέθηκε και μ’ αυτό που σήμερα αποκαλούμε «μάτιασμα». Σήμερα μάλιστα όταν ακούμε τη λέξη βασκανία αμέσως εννοούμε μόνον το μάτιασμα και τίποτε άλλο. Πρόκειται για μια παλιά πρόληψη και δεισιδαιμονία ότι ο κακός με το βλέμμα του και μόνο μπορεί να βλάψει τον φθονούμενο. Αυτό φυσικά δεν είναι σωστό, και η Εκκλησία μας δεν το παραδέχεται. Βεβαίως η Εκκλησία έχει ευχές που κάνουν λόγο για «βάσκανον οφθαλμόν». Οι αναφορές αυτές εξηγούνται εύκολα, χρειάζεται όμως μια προσοχή, για να μην υπάρξουν παρανοήσεις. Η φράση «βάσκανος οφθαλμός» προέρχεται από την Αγία Γραφή και σημαίνει το φθονερό άνθρωπο, τον κακό, τον ανελεήμονα, τον άσπλαχνο, ενώ το αντίθετο, «καλό μάτι», σημαίνει τον καλόν άνθρωπο, τον εύσπλαχνο, τον ψυχόπονο.

Απ' τα λόγια... στα έργα

Πώς να ζεις και να δημιουργείς;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μια ζωή ολόκληρη με όλα όσα έχω τραβήξει με πείθει ότι η καρδιά του ανθρώπου πλάστηκε απ΄ το Δημιουργό του για το καλό και το αληθινό, πλάστηκε για τον Ίδιον το Θεό. Ο πόθος μας για την ελευθερία είναι πόθος δικός Του. Ο Θεός ζητάει από μας να είμαστε ελεύθεροι. Η Αγία Γραφή λέει ότι κληθήκαμε να ζήσουμε ελεύθεροι.
Με τα χρόνια ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι οι μέρες που πέρασαν δίχως να ετοιμάζεται κανείς να συναντήσει το Θεό πήγαν χαμένες. Χάθηκε η ζωή σε μάταια πράγματα. Η καρδιά του ανθρώπου πρέπει να είναι έτοιμη γι΄ αυτό που πλάστηκε,για το καλό και το αληθινό. Δεν έχει άλλη επιθυμία εκτός απ΄ την επιθυμία για το καλό και το αληθινό.
Με την καρδιά έτοιμη ο Δαβίδ δοξολογεί το Θεό στην ωδή ψαλμού 107. "Μέγα επάνω των ουρανών το έλεός σου και έως των νεφελών η αλήθειά σου." H παραβολή των δέκα παρθένων έχει επίσης ως θέμα της την ετοιμασία της συναντήσεως με τον Κύριον Ιησού.

Mια αληθινή ιστορία συνομωσίας;

Σαν πραγματική θεωρία συνομωσίας μοιάζουν όλα αυτά.

Ο πρωθυπουργός συνομιλεί κρυφά με τον Ντομινίκ Στρος Καν για την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, την ίδια ώρα που στις συνεντεύξεις του παραδέχεται το κακό που προξένησε το Ταμείο στις χώρες που βρέθηκαν στο έλεός του.

Ανακόλουθη συμπεριφορά το λιγότερο. Κι ενώ ο ίδιος ξορκίζει δημόσια το ΔΝΤ τοποθετεί επικεφαλής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας τον Ανδρέα Γεωργίου –Κύπριος;-ο οποίος είχε υπηρετήσει στο ΔΝΤ.

Διαβάζουμε στις 20-11-2010 στην ηλεκτρονική έκδοση του "Πρώτου Θέματος": Την ημέρα που αναθεωρήθηκε το ελληνικό έλλειμμα του 2009 σε 15,4%, ο νέος υπεύθυνος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) κ. Ανδρέας Γεωργίου φάσκει και αντιφάσκει σε συνέντευξή του προς γερμανικό περιοδικό (ιντερνετική έκδοση) Der Spiegel.

Ρήγας Βελεστινλής – Διονύσιος Σολωμός

Τον χρόνο που «έφευγε» ο Ρήγας, γεννιόταν ο Σολωμός: 1798. Σύμπτωση τάχα; Ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του ερμηνεία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι δύο μεγάλοι ποιητές, δύο μεγάλοι οραματιστές, ο ένας έπειτα από τον άλλο, συνέχισαν την ιερή παράδοση της Ελευθερίας, που είναι νόμος απαράβατος για το γένος των Ελλήνων.

«Για λεύτερος να τριγυρνώ
σε λόγγους, σε ρουμάνια…
Η μες στη γης να κείτομαι,
να μη θωρώ τον ήλιο…»

Αυτοί οι απλοί, αλλά τόσο πυκνοί δημοτικοί στίχοι είναι από μία παλιότερη καταγραφή μου στο ακριτικό Καλπάκι της Ηπείρου. Μου τους είπε ένας γέροντας δάσκαλος που είχε κάνει σκοπό ζωής να συγκεντρώσει άγνωστα δημοτικά τραγούδια της Λευτεριάς. Και μου θύμισαν τον πυκνό και ωραίο λόγο του Μακρυγιάννη από τα Απομνημονεύματά του: