Η αντίχριστη δήλωση του Βατικανού για την Αγιά Σοφιά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Γιώργος Θαλάσσης

Είναι γνωστή η αρνητική στάση του Βατικανού απέναντι στον Ελληνισμό στα χρόνια της Εθνεγερσίας του ’21.
Η στάση αυτή υιοθετήθηκε απόλυτα από τους Έλληνες Ουνίτες, που μαζί με τους εβραίους του Ελλαδικού χώρου αντιτάχθηκαν στον αγώνα για ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό φοβούμενοι μια Ανάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Φυσικά η στάση αυτή των υποτιθέμενων χριστιανών του Πάπα δεν εκδηλώθηκε τότε για πρώτη φορά. Μετά την Άλωση της Βασιλευούσης το Βατικανό εξέφραζε την χαρά του για την πτώση της Πόλης από τους μουσουλμάνους τούρκους.

Όταν αγαπήσεις το Χριστό, κάνεις κόπο

Όταν αγαπήσεις το Χριστό, κάνεις κόπο, αλλά ευλογημένο κόπο. Υποφέρεις, αλλά με χαρά. Κάνεις μετάνοιες, προσεύχεσαι, διότι αυτά είναι πόθος, θείος πόθος. Και πόνος και πόθος και έρωτας και λαχτάρα και αγαλλίαση και χαρά και αγάπη. Οι μετάνοιες, η αγρυπνία, η νηστεία είναι κόπος, που γίνεται για τον Αγαπημένο. Κόπος, για να ζεις τον Χριστό. Αλλ’ αυτός ο κόπος δε γίνεται αναγκαστικά, δεν αγανακτείς. Ό,τι κάνεις αγγάρια, δημιουργεί μεγάλο κακό και στο είναι σου και στην εργασία σου. Το σφίξιμο, το σπρώξιμο φέρνει αντίδραση. Ο κόπος για το Χριστό, ο πόθος ο αληθινός είναι Χριστού αγάπη, είναι θυσία, είναι ανάλυση. Αυτό ένιωθε και ο Δαβίδ: “Επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου”. Ποθεί με λαχτάρα και λιώνει η ψυχή μου απ’ την αγάπη του Θεού. Αυτό του Δαβίδ ταιριάζει με το στίχο του Βερίτη που μ’ αρέσει: “Συντροφιά με τον Χριστό λαχτάρησα να ζήσω,/ως να φθάσει κι η στερνή στιγμή να ξεψυχήσω”.