Γεννημένα στην αιχμαλωσία…

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιος
Δάσκαλος, Κιλκίς

Το παλιό βιβλίο «Nεοελληνικής Γλώσσας» της πρώτης Γυμνασίου περιείχε ένα θαυμάσιο ποίημα του Κωστή Παλαμά με τίτλο «τα σχολειά χτίστε». Το θυμήθηκα, διαβάζοντας, σε μια κυριακάτικη έκδοση, άρθρο ενός Άγγλου δημοσιογράϕου, με τίτλο «γεννημένα στην αιχμαλωσία».

Στο κείμενο αυτό ο ερευνητής στηλιτεύει με θλίψη την συνεχή μείωση των ελεύθερων και ακίνδυνων χώρων για παιδικό παιχνίδι. Ο «ζωτικός παιδικός χώρος», ο παιδικός «βιότοπος», όπως χαρακτηριστικά τον ονομάζει, ελαττώνεται, γεγονός που επηρεάζει δυσμενώς την ψυχική, αλλά και την σωματική υγεία των παιδιών. Η παχυσαρκία, για παράδειγμα, συνδέεται άμεσα με την μείωση του παιχνιδιού έξω από το σπίτι. Τραγική όμως έλλειψη «παιδικού βιότοπου»

Το στερεότυπο του Δυτικού ανθελληνισμού

Πανοραμική άποψη της πόλης-κράτους
του Βατικανού.

«Όστις ολίγον μόνον διέτριψεν εν Ιταλία, ήκουσε και είδεν οποίαν καταφοράν και πάθησιν κατά των Ελλήνων οι οπαδοί του (σ.σ.: του Πάπα) προς ενέργειαν της ελληνικής θρησκείας μέρη δεν συγχωρείται να ενταφιασθή Έλλην με την θρησκευτική τελετή, ούτε η εκφορά του νεκρού να γείνη ημέραν, ούτε ευκόλως γην διά να ταφή δίδουσι, και εάν δίδωσι, διατάττουσι την ταφήν, εις λίαν μεμακρυσμένον διάστημα της πόλεως, ωσάν ο νεκρός Έλλην είνε χειρότερος και αυτών των Τούρκων, ωσάν ο Έλλην είναι μικρότερος των ανθρώπων».
Επιστολή Ιωάννη Π. Πύρλα, όπως βρέθηκε στο αρχείο Διγενόπουλου, και η οποία χρονολογείται στις 20/8/1845. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Βασιλείου Χρ. Σκολαρίκου «Δημοτική, Πολιτική και Οικονομική Πορεία της Δημητσάνας και της Γορτυνίας την περίοδο 1800-1945 μέσα από ανέκδοτες επιστολές και έγγραφα». Εκδότης Τάκης Ιωάννου Γκιώνης, σελ. 372