Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Καπνός χωρίς φωτιά

Γίνεται να μη φαίνονται οι φλόγες και να πνίγεσαι από ντουμάνι; Ναι, αμέ! Σε χημικά πειράματα το 'χουν για ψωμοτύρι. Στην κοινωνία, όχι...

Οι Γερμανοί φτιάχνουν σπουδαία τεκίλα. Τα αυτοκίνητα των Μεξικανών είναι ανθεκτικότατα. Οι Κινέζοι είναι πανύψηλοι και οι Ελβετοί οι καλύτεροι θαλασσοπόροι. Η καθημερινότητα στο Οσλο είναι συναρπαστική - ένα ατελείωτο πάρτι. Οι Ιάπωνες είναι τεμπέληδες, οι Αμερικανοί είναι ασύγκριτοι παρασκευαστές βότκας και οι Αιθίοπες είναι χοντροί. Λάθος όλα; Ναι. Τίποτα από τα παραπάνω δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Παραβιάστηκαν όλα όσα αποτελούν στερεότυπα, που είθισται να ταιριάζουν γάντι στις δεξιότητες και στα χαρακτηριστικά των προαναφερθέντων λαών και των πατρίδων τους. Υπό κανονικές συνθήκες η ζωή στη Νορβηγία είναι μάλλον βαρετή, οι Γερμανοί φτιάχνουν καλά αυτοκίνητα και οι Μεξικανοί τεκίλα. Οι Ιάπωνες δουλεύουν σαν τα μυρμήγκια, οι Αιθίοπες είναι λεπτοί, οι Αμερικανοί ξέρουν από μπέρμπον και οι Γάλλοι από κουζίνα και κρασιά. Οταν λες το σωστό (και είναι θετικό για οποιαδήποτε εθνική ή φυλετική ομάδα), δεν προσβάλλεται κάποιος. Οταν τολμάς να ξεστομίσεις μια άβολη αλήθεια, σου ρίχνουν τον λίθο του αναθέματος, ο οποίος στην ούγια γράφει «ρατσισμός». Φευ, ουδέποτε το είδος μας ήθελε να κάνει παρέα με την αλήθεια. Οποιος το αποτόλμησε είχε θεαματικό, πλην δυσάρεστο τέλος.

ὅπερ ἔδει δεῖξαι, μόνο που δεν λύνουμε κάποιο μαθηματικό πρόβλημα...

Ναι, φτωχαίνουμε. Και θα φτωχύνουμε κι άλλο. Ζούμε κατά 30, 40, 50, 60% καλύτερα από ότι μάς παίρνει, εδώ και καιρό. Το 1990 ήταν περί το 30%, και έκτοτε περάσαμε και πολύ καλύτερα άσχετα εάν εγώ βαριέμαι εδώ και 20 χρόνια που οσονούπω γίνονται 25. Το 1960 κάτι βγάζαμε από τον Ψυχρό πόλεμο, στέλναμε μετανάστες έξω, είχαμε ναυτικούς, είχαμε αγρότες και βιοτέχνες, είχαμε και λίγη βιομηχανία. Τώρα έχουμε ...ευρώ.

Όταν έχει περάσει πολύς καιρός από σήμερα, θα κοιτάμε πίσω και θα λέμε: "Κοίτα να δεις, πτωχεύαμε σε slow motion και σταδιακά και ξυπνήσαμε ένα πρωί και είμαστε ξεσπιτωμένοι, ξεβράκωτοι, σε άλλη φάση, και δεν καταλάβαμε πώς έγινε".

Το πειστικό ψέμα

Λαρισινά δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου


Ένας φίλος μου γιατρός, στη Βέροια, απορούσε πώς ένας συνάδελφός του, δεν ήξερε ότι πάσχει απ΄ την ανίατη αρρώστια, ενώ ήταν φανερά τα συμπτώματα, (σε ένα γιατρό τουλάχιστον)! Ποτέ δεν πέρασε απ΄ το νου του ότι μπορεί να πάσχει από την αρρώστια αυτή κι απέδιδε τα συμπτώματα σε κάποια άλλη ακίνδυνη αρρώστια. Πώς μπορούσε να πιστεύει με τόση ευκολία σε ένα ψέμα; αναρωτιόταν ο φίλος μου. Είναι πιο πειστικά τα ψέματα απ΄ την αλήθεια;

Θυμήθηκα το φίλο μου από τη Βέροια, σήμερα το πρωί, όταν αγόρασα το βιβλίο του Ιρβιν Γιάλομ για τον Επίκουρο και για το φόβο του θανάτου. Σκέφτηκα ότι πολλές δήθεν λυτρωτικές αλήθειες δεν είναι παρά μεγάλα ψέματα που ο κόσμος δεν μπορεί να τα δει γιατί ζητάει να πιστέψει σε οτιδήποτε θα τον έκανε να μην φοβάται και να μην υποφέρει.