Το πειστικό ψέμα

Λαρισινά δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Ένας φίλος μου γιατρός, στη Βέροια, απορούσε πώς ένας συνάδελφός του, δεν ήξερε ότι πάσχει απ΄ την ανίατη αρρώστια, ενώ ήταν φανερά τα συμπτώματα, (σε ένα γιατρό τουλάχιστον)! Ποτέ δεν πέρασε απ΄ το νου του ότι μπορεί να πάσχει από την αρρώστια αυτή κι απέδιδε τα συμπτώματα σε κάποια άλλη ακίνδυνη αρρώστια. Πώς μπορούσε να πιστεύει με τόση ευκολία σε ένα ψέμα; αναρωτιόταν ο φίλος μου. Είναι πιο πειστικά τα ψέματα απ΄ την αλήθεια;

Θυμήθηκα το φίλο μου από τη Βέροια, σήμερα το πρωί, όταν αγόρασα το βιβλίο του Ιρβιν Γιάλομ για τον Επίκουρο και για το φόβο του θανάτου. Σκέφτηκα ότι πολλές δήθεν λυτρωτικές αλήθειες δεν είναι παρά μεγάλα ψέματα που ο κόσμος δεν μπορεί να τα δει γιατί ζητάει να πιστέψει σε οτιδήποτε θα τον έκανε να μην φοβάται και να μην υποφέρει.

Ο Λόρδος Βύρων υπέφερε απ΄ τα πόδια του. Ο Λόρδος Βύρων, που ήταν μεγάλος ποιητής και φιλέλληνας, στην αρχή δεν πίστευε στο Θεό. Στην πρώτη εγχείριση άρχισε να κλονίζονται οι αθεϊστικές ιδέες του. Μετά τη δεύτερη και την τρίτη εγχείριση ζητούσε σε τι άλλο να πιστέψει. Βέβαια ο τρόπος αυτός να «πιστεύεις», από φόβο θανάτου δεν είναι ο καλύτερος.

Ένα πολύ μεγάλο ψέμα που κρύβεται κάτω απ΄ τις «αλήθειες» δυτικών ψυχιάτρων και ψυχολόγων κι ανατολικών γκουρού και διδασκάλων, είναι ότι δεν χρειάζονται οι Εντολές. Φτάνει να μάθει κανείς τις τεχνικές που βρίσκονται στα διάφορα βιβλία μαγείας, παραψυχολογίας κλπ, για να είναι πλήρης κάτοχος των πνευματικών δυνάμεων! Έτσι μοσχοπουλιούνται τα βιβλία που καταφτάνουν στη χώρα μας από Δύση κι Ανατολή.

Εύκολα πιστεύουμε στο ψέμα. Η ευχαρίστηση, η διασκέδαση κι η αποφυγή του πόνου και της θλίψης έγιναν επιστήμη. Όλα αυτά τα βιβλία μοσχοπουλιούνται γιατί βοηθούν το κοινό να ξεχάσει κατά τις «συνταγές Ελληνο-Σύρων μάγων», όπως θά 'λεγε ο Καβάφης. Όλα αυτά τα βιβλία περί ψυχοθεραπείας δεν αναφέρουν τίποτα για την Εκκλησία και για την πίστη. Οι Εντολές για κείνον που δεν τις θέλει είναι βαριές. «Ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον ελαφρύ», λέει το Ευαγγέλιο, εννοείται σ΄ αυτούς που το θέλουν με ελεύθερη επιλογή και όχι από υποχρέωση και καταναγκασμό.

Η μουσική, είπε κάποτε ο Μίκης Θεοδωράκης, δεν πρέπει να σε κάνει να ξεχνάς. Η μουσική πρέπει να σε κάνει να θυμάσαι. Ο διάσημος Έλληνας μουσικοσυνθέτης δεν εννοούσε την αποχαυνωτική μουσική που παθητικά σαν να είναι ναρκωμένο δέχεται το ελληνικό κοινό. Εννοούσε τη μουσική που σου προσφέρει ψυχική και πνευματική ανάταση και αξίζει να την ακούσεις.

Έχω γράψει πάλι για τον Επίκουρο και δε θα 'θελα να επανέλθω, εκτός αν ο ευγενικός αναγνώστης το ζητούσε. Απ' το βιβλίο του Γιάλομ, που υπόσχεται να βοηθήσει τον αναγνώστη του να αφήσει πίσω του τον τρόμο του θανάτου, χάρις στον Επίκουρο, παραθέτω την τελευταία φράση, της προτελευταίας σελίδας του βιβλίου, στην οποία περιλαμβάνεται το τελικό συμπέρασμά του, που είναι κατά λέξη το εξής: «Όλοι είναι πεπρωμένο να βιώσουν και την ευφορία της ζωής και τον φόβο της θνητότητας»!

Το συμπέρασμα αυτό σε ένα Αμερικανικό βιβλίο που υπόσχεται να σου μάθει πώς να μη φοβάσαι το θάνατο είναι σαν το πανάκριβο επίσης Αμερικανικό ρολόϊ, που δε σου δείχνει την ώρα, και σου δείχνει μόνο αν είναι μέρα ή νύχτα!

Το «ρολόϊ» αυτό, όπως γράφει η εφημερίδα που δημοσιεύει τη σχετική είδηση, εξαντλήθηκε μόλις κυκλοφόρησε στην Αμερική, όπου υπάρχουν εκτός απ΄ τους αστέγους, τους φτωχούς και τους ανασφάλιστους και εκείνοι που δεν ξέρουν που να ξοδέψουν τα λεφτά τους!

moschoblog.blogspot.gr