|
Ἡ Μεγάλη Ἰδέα σέ ἕναν πίνακα:
Ὁ στρατηλάτης διάδοχος Κωνσταντῖνος Α'
ὑποδέχεται τόν ἀγωνιστή τοῦ '21, τόν
στρατιώτη τοῦ Βυζαντίου καί τόν ἀρχαῖο
Ἕλληνα πολεμιστή. Ὅλοι στεφανώνονται
ἀπό τή Δόξα τῆς Ἑλλάδος. |
«Τον Ἰούνιο (1829) ἔπεσε ἡ Σιλίστρια καί στίς 8/20 Αὐγούστου τά ρωσικά στρατεύματα ἔφτασαν στήν Ἀδριανούπολη. Αὐτή ἡ προέλαση ἀνησύχησε πολύ τόσο τόν Wellington ὅσο καί τούς Τούρκους. Οἱ Τοῦρκοι βιάστηκαν νά ἀποδεχτοῦν τήν συνθήκη τοῦ Λονδίνου προτείνοντας συγχρόνως νά ἀποτελέσουν τήν Ἑλλάδα ὁ Μοριάς καί οἱ Κυκλάδες. Γιά μία στιγμή ὁ Wellington, ὅπως ἀκριβῶς καί οἱ Γάλλοι, σκέφτηκε νά δημιουργήσει μία ἑλληνική αὐτοκρατορία πού θά ἔπαιρνε τή θέση τῆς ἡττημένης Τουρκίας καί θά ἔπαιζε τόν ρόλο τοῦ προστατευτικοῦ προχαρακώματος ἀπέναντι σέ μία Ρωσία πολύ ἐκτεταμένη. Ἀλλά δέν εἶχε ἀντιληφθεῖ ὅτι οἱ Ρῶσοι εἶχαν ἀλλάξει τακτική – ὅτι εἶχαν πάρει τήν ἀπόφαση νά διατηρήσουν τήν Τουρκία στή θέση τοῦ ἐξασθενημένου γείτονα».
Douglas Dakin «Ἡ ἑνοποίηση τῆς Ἑλλάδας 1170-1923», Ἀθήνα: 2012, Μορφωτικό Ἵδρυμα Ἐθνικῆς Τραπέζης, σ. 100.