Για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία

Λαρισινά Δοκίμια
Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Οι Έλληνες απέδιδαν την παρακμή στο έλλειμμα της Παιδείας και προσδοκούσαν την ανανέωση της κοινωνίας μέσω της Παιδείας και της μόρφωσης. Το ενδιαφέρον τους αυτό τώρα ξεχάστηκε μαζί με το ενδιαφέρον για το σύνολο σχεδόν των αξιών της ζωής. Ίσως η Παιδεία είναι η τελευταία χαμένη αξία. Αλλά το γεγονός ότι οι πολλοί λησμόνησαν το ενδιαφέρον τους για την Παιδεία, επειδή πρόβαλαν άλλες αξίες πιο επιτακτικές δεν σημαίνει ότι οι αξίες της Παράδοσης έπαψαν να είναι πολύτιμες όχι μόνο για τον πολιτισμό του τόπου, αλλά και για αυτήν την επιβίωση του λαού.

Πολλοί, με την καταρράκωση της πολιτικής αποφεύγουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να εργαστούν για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία στον τόπο τους. Φοβούνται ότι αν αγωνιστούν για τις αξίες της ζωής θα χάσουν την καλή τους φήμη. Θεωρούν την καλή τους φήμη πολυτιμότερη από την προσφορά τους στην πατρίδα τους.

Όχι κ. Βενιζέλε, δεν είναι επιθετική ενέργεια το μονομερές κούρεμα του χρέους.

Ως κίνηση «επιθετική κατά των εκλογικών σωμάτων και των Κοινοβουλίων» των κρατών-μελών της Ε.Ε., «που ανοίγει ένα πολιτικό μέτωπο, χωρίς κανέναν πρακτικό λόγο και χωρίς αποτέλεσμα», περιγράφει το «κούρεμα» του χρέους ο κ. Βενιζέλος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα realnews.

Αυτό είναι απόλυτα λανθασμένο. Η άποψη αυτή, αν μη τι άλλο, δρα ως ακυρωτική προπαγάνδα εναντίον ανάλογων προσδοκιών των Ελλήνων, ενώ δεν βοηθά ούτε τους ευρωπαϊκούς λαούς να αντιληφθούν τις ευθύνες των κυβερνήσεών τους. Εκείνο που στην πραγματικότητα έχει συμβεί είναι η μετατροπή της επιχειρηματικής ζημιάς των ευρωπαίων τραπεζιτών σε χρέη μεταξύ των λαών. Ένα τέχνασμα που κατέστησε τον ελληνικό λαό υπόδουλο στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε το γρηγορότερο, τόσο εμείς οι Έλληνες, όσο και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί. Επομένως το κούρεμα του χρέους παραμένει απόλυτο δικαίωμά μας. Ας δούμε πως έκαναν αυτό το τέχνασμα με ένα παράδειγμα.