Θαύματα Παναγίας Παραμυθίας και Παναγίας Παντανάσσης

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας

Ο πόνος είναι ένας απρόσμενος και απρόσκλητος επισκέπτης. «Δεν υπάρχει άνθρωπος, ο οποίος ζει αυτή την πρόσκαιρη ζωή χωρίς λύπη. Κι’ αν δεν συμβαίνει αυτό σήμερα, θα συμβεί αύριο· κι’ αν δεν συμβεί αύριο θα έρθει η λύπη στο μέλλον» λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Όπως κανείς άνθρωπος δεν είναι αθανάτος, έτσι κανείς δεν είναι χωρίς λύπη. Η διάφορα βρίσκεται στο μέγεθός της. Κάποτε στη διάρκεια της επίγειας ζωής μας θα συναντήσουμε αυτόν τον ενοχλητικό επισκέπτη. Μπορεί η ένταση του πόνου να είναι δύσκολη ή εύκολη, να είναι μικρή ή μεγάλη, να είναι δυνατή και κουραστική.

Η είσοδος του πόνου, των λυπηρών, των διαφόρων ασθενειών που ταλαιπωρούν το σώμα και τη ψυχή του ανθρώπου έγινε μετά την παράβαση και την παρακοή του στην εντολή του Θεού μέσα στον Παράδεισο. Η χωρίς πόνο και λύπες ζωή των πρωτοπλάστων διακόπηκε με τη θέλησή τους. Η μεταπτωτική κατάσταση συνδέθηκε με τη φθορά και το θάνατο. Η ασθένεια άρχισε από τον πρώτο άνθρωπο και στη συνέχεια κυρίευσε όλο το ανθρώπινο γένος γράφει ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας. Μετά την αμαρτία «πόνος και θλίψις και οδύνη αυτώ επέπεσεν». Η θλίψη, ο στεναγμός, το κλάμα, τα δάκρυα, το πένθος και ο θάνατος θα εξαλειφθούν στη άλλη ζωή.

Η αρμονία κι η τάξη του χάους!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη
εκ της παγίδος των θηρευόντων."
Ψαλμ.123

Υπάρχει τάξη στο χάος; Στο μικρό αυτό δοκίμιο παραθέτουμε μερικά παραδείγματα τάξης και αρμονίας του χάους. Ένα πρώτο ζωντανό παράδειγμα είναι το παράδειγμα της υπομονής, της αοργησίας και του φωτισμού που δείχνουμε οι Έλληνες στην τεχνητή οικονομική κρίση που μας επέβαλαν οι "σύμμαχοι" και το "κράτος" μετατρέποντας την Ελλάδα και τους Έλληνες σε πειραματόζωα!

Παράδειγμα τάξης στο χάος ήταν ο σεισμός στη Θεσσαλονίκη: Ο σεισμός στη Θεσσαλονίκη έφερε το χάος τις πρώτες μέρες. Ύστερα οι σεισμοπαθείς Θεσσαλονικείς αυτο-οργανώθηκαν. Οι δυο γιαγιές μου κάθονταν ήσυχα στη μια και στην άλλη άκρη της σκηνής, σαν να ήταν μαθημένες από πάντα στη ζωή στο χώμα. Ο πατέρας μου που δεν έχανε για τίποτε τον μεσημεριάτικο ύπνο του, ούτε στο σεισμό άλλαξε ζωή και συνέχισε την καλή συνήθειά του ξαπλωμένος κατάχαμα! Στα αφοδευτήρια σχηματίζονταν μεγάλες ουρές, όπως, καλή ώρα, γίνεται στις τράπεζες και κανένας δεν διαμαρτυρόταν.