Μιας οικονομικής κατάρρευσης προηγείται μια πνευματική ήττα

Γραφει ο Δημητρης Νατσιος
Δάσκαλος, Κιλκίς

Πλησίασε κάποτε ένας Ευρωπαίος, ένας Φράγκος, τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή, Γιώργο Σεφέρη, πειράζων αυτόν και λέγων:

«Μα, πιστεύετε σοβαρά ότι είστε απόγονοι του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή; Απάντησε ο ποιητής: Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον μαρμαρωμένο βασιλιά και τον Παπαφλέσσα, που ζύμωνε κάθε Πρωτοχρονιά την βασιλόπιτα και ένιωθε την ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά το ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου». Βαθιά θεολογική η απάντηση του ποιητή. Το ερώτημα είναι πόσοι από μας μπορούν να δώσουν σήμερα την ίδια απόκριση.

Μην τα βλέπεις όλα μαύρα... Είναι μαυροκοκκινοκίτρινα

topontiki.gr

Φυσικά και δεν ήταν θεωρίες συνωμοσίας, αγαπητό Ποντίκι... Ούτε έχει ξεκινήσει από το 2010... Έχει ξεκινήσει τουλάχιστον από την β' τετραετία του Πασόκ του Αντρέα. 1985-1989. Και μάλλον από παλαιότερα.

Υποδομές
Τηλεπικοινωνίες
Δίκτυα διανομής (ναι, θα τα πάρουν και αυτά)
Ενέργεια
Πρωτογενής ενέργεια; Ή διαχείριση ...μαύρου χρήματος; (ο Άκερμαν στην Τράπεζα Κύπρου;!)
Αεροδρόμια
Αεροπορικό έργο
Άμυνα
Ακίνητα

Το ψωμί των ανθρώπων

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το ψωμί των ανθρώπων μοιράζεται σύμφωνα με το λεόντειο μύθο του Αισώπου. Ο αρχαίος μύθος του Αισώπου λέει πως όταν ήταν να μοιράσουν την τροφή τους το λιοντάρι, η αλεπού κι ο γάϊδαρος, ο γάϊδαρος τη μοίρασε σε τρία ίσα μερίδια και το λιοντάρι έφαγε το γάϊδαρο. Η αλεπού όταν ήρθε η σειρά της να μοιράσει, έβαλε όλη την τροφή στο μέρος του λιονταριού κι άφησε ένα μικρό κομματάκι για τον εαυτό της. Το λιοντάρι τη ρώτησε, ποιος την έμαθε να μοιράζει τόσο δίκαια και η αλεπού απάντησε, το πάθημα του γαϊδάρου.

Το λιοντάρι συμβολίζει τους δυνατούς χάρις στον τεχνικό πολιτισμό τους και ο γάιδαρος συμβολίζει τους τεχνολογικά απολίτιστους της γης. Παλιά το ψωμί της οικογένειας το ζύμωνε και το έψηνε η μητέρα. Φαντάσου μια μητέρα που έχει δέκα παιδιά και κόβει το καρβέλι το ψωμί σε δέκα ίσα μερίδια και το μοιράζει δίνοντας στα δυο πολιτισμένα παιδιά της οχτώ μερίδια και στα οχτώ απολίτιστα παιδιά της δύο μερίδα.

Το παράδοξο του αναρχικού

Είναι κάτι που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.
Ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας πως μεγάλο μέρος των επεισοδίων σε κάθε διαδήλωση οφείλεται σε δράση ασφαλιτών με κουκούλες.
Αφού λοιπόν συμφωνούμε όλοι σ' αυτό, πώς είναι δυνατόν όταν γίνεται κουβέντα για επεισόδια, ο αναρχικός/αντιεξουσιαστιός/ακροαριστερός χώρος να τα υπερασπίζεται ως δείγμα εξέγερσης;

Μα για σκεφτείτε το!
Είναι πραγματικά τόσο παράλογο...

Απ' τη μια αποδεικνύεται πως οι περιβόητοι "κουκουλοφόροι" που κάνουν τα σπασίματα και τα καψίματα είναι σε μεγάλο ποσοστό ασφαλίτες, κι απ' την άλλη οι αναρχικοί, αντί να καταγγέλλουν τα σπασίματα και τα καψίματα ως προϊόν παρακράτους, τα επικροτούν, τα υπερασπίζονται και τα... ιδεολογικοποιούν κιόλας παρουσιάζοντάς τα ως... προ-επαναστατικά ντοκουμέντα!

Αποκάλυψη: γιατί επελέγη η 17η Δεκεμβρίου. Η Ελλάς εν Καμίνω.

Ο αρχικός προγραμματισμός της ψηφοφορίας για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας ήταν η 17η Ιανουαρίου 2015, (του Αγίου Αντωνίου, βοήθειά μας!). Ο πρωθυπουργός μάλιστα θα είχε και το πλεονέκτημα ότι θα παραμύθιαζε τους (τάχα) επαμφοτερίζοντες, με επιχειρήματα του τύπου "κάντε μου ένα δώρο για τη γιορτή μου".

Τελικώς όμως και υπό την πίεση των εξελίξεων, όπως η παράταση του μνημονίου, η ψήφιση νέων μέτρων, η παραμονή του ΔΝΤ κλπ, επελέγη η 17η Δεκεμβρίου (εδώ να δείτε: Δανιήλ του Προφήτου και… των Παίδων εν καμίνω!!!).