Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών

Η κύρια νίκη της Εκκλησίας η οποία σήμερα προβάλλει μπροστά μας είναι η νίκη κατά της εικονομαχίας. Οι αγώνες και οι διαμάχες για τις εικόνες κράτησαν πάνω από διακόσια χρόνια. Οι εικονομάχοι ήταν οι εσωτερικοί εχθροί της Εκκλησίας οι οποίοι ήταν πάντοτε και οι πιο επικίνδυνοι επειδή πολλοί από αυτούς είχαν στα χέρια τους δύναμη κοσμική ή εξουσία εκκλησιαστική. Πολλοί ήταν βασιλείς ή πρίγκιπες, πολλοί αυλικοί ευνούχοι, δεινοί δολοπλόκοι και σύμβουλοι αυτοκρατορικοί. Οι τάξεις τους ενισχύθηκαν ιδιαίτερα από πολλούς ιερείς και μοναχούς, ακόμα και αιμοβόρους επισκόπους και επιβαλλόμενους πατριάρχες.

Σύμφωνα με τον διεστραμμένο νου και την απολιθωμένη τους καρδιά, ανακήρυξαν τις εικόνες σε είδωλα και την εικονολατρεία ως ειδωλολατρία. Μέσα στην έπαρση και το μένος τους πέταξαν τις εικόνες έξω από τους ναούς, τις έριχναν στη θάλασσα, τις έσπαζαν και τις έκαιγαν. Το ίδιο έπρατταν και με τα λείψανα των Αγίων και των Αποστόλων. Στο τέλος, δε δίστασαν να πετάξουν από τους ναούς και τα λάβαρα μα και τον ίδιο τον Σταυρό του Χριστού, το σπουδαιότερο νικηφόρο σημείο του Χριστιανισμού. Από τον χριστιανικό ναό έφτιαξαν μία κενή και έρημη αίθουσα όπου δεν έβλεπες τίποτε πέρα από γυμνούς ασβεστωμένους τοίχους.

Μετά συγχωρήσεως…

Βλέπω την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, κρυφοέκπληκτους κάθε φορά να σχολιάζουν τον Αλέξη Τσίπρα ως έναν αριστερό που… «τι να συμβαίνει και τα κάνει αυτά;».

Αυτή η προσκόλληση στο «αριστερός», δυστυχώς μετατρέπει άξιους ανθρώπους σε απολογητές του κ. Τσίπρα που προσπαθούν αγωνιωδώς να τον υπερασπιστούν και ατυχώς να τον δικαιολογήσουν με ατάκες τύπου «ξέρει τι κάνει», «φταίνε οι προηγούμενοι», έως και το μεταφυσικό «έχετε υπομονή» λες και η υπομονή από μόνη της σώζει.

Αν όμως πιστέψουμε στις αγνές προθέσεις του μερκελιστή, τραπεζολάγνου και μνημονιακού πλέον κ. Τσίπρα, μήπως θα είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε και ότι η κ. Γεννηματά έγινε αριστερή επειδή λέει αυτά που έλεγε ο κ. Τσίπρας όταν ήταν στην αντιπολίτευση;

Ο αγώνας με τον δαίμονα

Λαρισινά δοκίμια
Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου

Εάν ουν ο οφθαλμός σου απλούς η, όλον το σώμα σου φωτεινόν έσται.
(Ματθ.6:22)

Όταν αγαπάμε κάποιον, αγαπάμε και χαιρόμαστε όχι μόνον τον ίδιο αλλά και οτιδήποτε σχετίζεται με αυτόν. Το ίδιο όταν αποστρεφόμαστε κάποιον, αποστρεφόμαστε και οτιδήποτε τον θυμίζει. Τώρα σκέψου τί γίνεται με το πονηρό πνεύμα της οικονομίας και με καθετί που έχει σχέση μαζί της, έτσι που είμαστε αναγκασμένοι να την έχουμε διαρκώς στο νου μας .

Μερικοί νομίζουν ότι δεν υπάρχουν πονηρά πνεύματα. Στο χωριό, ο κόσμος χάρις στην Εκκλησία ,πριν «πλακώσουν» οι αρέσεις, γνωρίζει ότι το κακό δεν είναι μια απρόσωπη δύναμη, όπως η βαρύτητα ή ο ηλεκτρισμός. Γνωρίζει ότι το κακό είναι η ενέργεια ενός προσώπου με βούληση και κρίση, ότι είναι ενέργεια του σατανά. Σε περίπτωση που κάποιος μπλέκει με το πονηρό πνεύμα λέει στον εαυτό του: «κοίταξε πού μ’ έβαλε ο δαίμονας;»

Η πλουτοκρατία πατάχθηκε!

Η κ. Αγγελοπούλου επιδεικνύει την
κάρτα απεριορίστων διαδρομών που
κέρδισε σε κλήρωση ραδιοφωνικής
εκπομπής. Στα δεξιά της διακρίνεται
άγνωστος κύριος και στα αριστερά δύο
άλλοι τυχεροί που κέρδισαν ένα
διήμερο στην εξωτική Σουβάλα.

Θα γυρίσει ο τροχός να περπατήσει ο φτωχός που δεν θα έχει φράγκα για τα εισιτήρια των ΜΜΜ.

Όσοι δεν έχουν χρήματα για να πάνε στο θέατρο ή σινεμά καλύτερα να μην ανοίξουν τηλεόραση για να δουν σόου ή τηλεπαιχνίδια αλλά την επικαιρότητα. Τα έχει όλα και δεν συμφέρει διότι κόστισε 340 δισ ευρώ. Με αυτά τι πήραμε; Τα καλύτερα: ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, διαγραφές βουλευτών, παραδόσεις εδρών στην τρόικα (αλλά όχι πίσω στο κόμμα). Εδώ που τα λέμε, αν έχεις παραδώσει την ψυχή σου και την έδρα σου στους πιστωτές δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος στον κόσμο να δώσεις τον μισθό σου πίσω στο κόμμα το οποίο στον χάρισε. Η βουλευτική έδρα ταυτίζεται με το μηνιάτικο σου και δεν πρόκειται να το προδώσεις. Α, όλα κι όλα. Πολλά προδίδεις αλλά όχι και την τσέπη σου. Εκεί δεν κρύβεις μόνο τον παρά αλλά και τη συνείδησή σου. Και ημείς, ως λαός πανέξυπνος πληρώνουμε τη δημοκρατία πανάκριβα άρα πληρώνουμε και το κόμμα.