Αριστερές γάτες και κεντροδεξιοί ποντικοί

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος - Κιλκίς

«Οι γράφοντες διά τους Γραικούς αναγκάζονται πολλάκις να διαφωτίζωσι πράγματα φαεινά και αυτόφωτα ως τα οπίσθια τω πυγολαμπίδων»
Διηγείται ο Δημοσθένης, στον «κατά Τιμοκράτους» λόγο του (παρ. 139-142), ότι οι Λοκροί για να κρατήσουν ασάλευτο το εθιμονομικό τους καθεστώς, περνούσαν θηλιά γύρω από τον λαιμό εκείνου που πρότεινε κάποιον καινούργιο νόμο. Αν ο νόμος γινόταν αποδεκτός από την εκκλησία του δήμου, τον άφηναν να ζήσει. Αν όχι και ο δήμος τον απέρριπτε, έσφιγγαν το σχοινί και ο επίδοξος καινοτόμος και αναμορφωτής αναχωρούσε από τα εγκόσμια.

Ένας Σαμαράς ντυμένος Τσίπρας

Τα ίδια. Εντελώς. Ευχές, γενικόλογες υποσχέσεις, ψέματα, επώδυνα μέτρα που πρέπει να αντέξουμε, κάβοι, παπαγαλισμοί περί «αποκατάστασης της οικονομικής σταθερότητας, ανάκαμψης της οικονομίας και επιστροφής στην ανάπτυξη και ριζικής μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης με ταυτόχρονη πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας». Τα ίδια. Εντελώς.

Ένας Σαμαράς με την εμφάνιση του Τσίπρα μίλησε για: «προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, εκπόνηση και ανάπτυξη επενδυτικών σχεδίων, προγράμματα απασχόλησης για περιοχές με υψηλά ποσοστά ανεργίας, εξονυχιστικό έλεγχο όλων των λιστών των φοροφυγάδων, κυρίως της λίστας Λαγκάρντ, ένα νέο χάρτη ανώτατης εκπαίδευσης, σχολικά γεύματα για τους μαθητές δημοτικών σχολείων, απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης των νέων επιχειρήσεων» και φυσικά για «Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Ψηφιακή Ανάπτυξη, την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και Εθνικό Σχέδιο Ευρυζωνικότητας» ώστε κάποτε να ξαναφτάσουμε στο δωρεάν wi-fi.

Η προφητεία του Αισχύλου για τους Έλληνες

«Η ναυμαχία της Σαλαμίνος».
Πίνακας του Γερμανού ζωγράφου
Wilhelm von Kaulbach (1805 – 1874).

«Εκεί τους περιμένουν τα πιο μεγάλα κακά να πάθουν, πληρωμή για την αυθάδεια και τις σκέψεις που θεόν δεν λογαριάζουν· γιατί στην χώρα την ελληνική σαν ήρθαν, των θεών τ' αγάλματα να ξεγυμνώσουν δεν ντρέπονταν και τους ναούς να κάψουν. Κι οι βωμοί αφανισμένοι και των θεών τα ιερά είν' από ρίζα, ανάκατα, αναποδογυρισμένα από θεμέλια. [...] Και νεκρών σωροί και στην τριτόσπορη γενιά άφωνα θα φανερώσουν στα μάτια των ανθρώπων πως δεν πρέπει, θνητός σαν είναι, νά'ναι περήφανος πέρα απ' το μέτρο· γιατί η υπεροψία, σαν ανθίση, θα καρπίση της καταστροφής το στάχυ, απ' όπου γεμάτο κλάμα θέρισμα θερίζει».
Αισχύλου «Πέρσαι», στ. 807-822, εκδόσεις Πάπυρος, σελ. 77