Πηγαίνοντας στην εκκλησία

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Τω καιρώ εκείνω, έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο. και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ΄αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας." (Λουκάς ς΄, 17'19)

(Ο Ιησούς στάθηκε σε μια πεδιάδα και όχλος μαθητών και πλήθος πολύ λαού από όλη την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ και τις παραλιακές πόλεις της Τύρου και της Σιδώνος είχαν πάει εκεί για να τον ακούσουν και για να θεραπευθούν από τις αρρώστιες τους καθώς και αυτοί που υπέφεραν από ακάθαρτα πνεύματα και όλοι θεραπεύονταν. Όλος ο όχλος προσπαθούσε να τον αγγίξει γιατί μια δύναμη έβγαινε από πάνω του και θεράπευε τους πάντες.)

Πηγαίνοντας στην εκκλησία στηρίζουμε την πίστη τη δική μας και των άλλων. Θα μου πείτε, στην εκκλησία πηγαίνουν γέροι και μόνον λίγοι νέοι. Ναι. Στην εκκλησία πηγαίνουν ενήλικοι, που έχουν φτάσει σε κάποιο επίπεδο πνευματικής ωριμότητας. Για τους νέους είναι δύσκολο να ξέρουν τί είδους άνθρωποι δίνουν το ρυθμό της σημερινής ζωής. Όταν συνειδητοποιήσουν το ποιόν αυτών των ανθρώπων πηγαίνουν στην εκκλησία αναζητώντας τον μόνο αληθινό άνθρωπο που ζει, τον Ιησού Χριστό!

Οι τρεις Ιεράρχες και η Ελληνική φιλοσοφία

[...] Είναι, βέβαια, αδύνατο να κατανοηθεί με πληρότητα και ακρίβεια η στάση αυτή των Τριών Ιεραρχών απέναντι στην αρχαία σοφία, αν δεν ληφθεί υπόψη η ουσία του Χριστιανισμού στην αυθεντική του έκφραση και βίωση, ως ποιμαντικής θεραπευτικής της ανθρώπινης ύπαρξης, με μοναδικό στόχο την θέωση του ανθρώπου και τον αγιασμό του κόσμου και των ανθρωπίνων. Μέσα στην σωτηριολογική προοπτική του ο Χριστιανισμός των Αγίων (αυτή είναι η Ορθοδοξία) είναι πολύ διαφορετικός από τον θρησκειοποιημένο Χριστιανισμό του ευσεβιστικού ηθικισμού, αλλά και τον -κατά κανόνα- εκκοσμικευμένο Χριστιανισμό της διανόησης, ακόμη και της χριστιανικής. Οι Τρεις Ιεράρχες είναι άγιοι, θεούμενοι, και ως άγιοι σκέπτονται και ενεργούν. Αυθεντική φιλοσοφία γι’ αυτούς είναι εκείνη που οδηγεί στην «ζήτηση της αληθείας», όπως συνόψισε άλλωστε την ουσία της ελληνικής φιλοσοφίας, στην θετική του αξιολόγηση γι’ αυτήν, Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (ί215). Η ελληνική φιλοσοφία, ως όλο, αναπτύσσει αυτή τη στάση, αλλά το περιεχόμενό της, πάλιν ως ολότητα, δεν είναι δυνατόν να βρει αστασίαστα χριστιανική κατάφαση, ως καρπός του πτωτικού ανθρώπου, έστω και αν είναι γέννημα της λυτρωτικής του αγωνίας για εύρεση της οντολογικής αλήθειας. Η σύγχυση των ερευνητών στο σημείο αυτό έγκειται στο γεγονός ότι δεν κατανοείται σαφώς η διάκριση των Τριών Ιεραρχών και των Αγίων της πίστεως μας μεταξύ ελληνικότητας, που γίνεται δεκτή ως παιδευτικό αγαθό -και αυτό εκλεκτικά- και ελληνικής μεταφυσικής σκέψης, που απορρίπτεται, διότι βρίσκεται σε σαφή αντίθεση προς την χριστιανική Θεολογία και την ποιμαντική τους.

Το σύστημα τα δίνει όλα για να συνυπογράψουμε την καταστροφή μας

Κάτι παράξενο συμβαίνει στο δημόσιο λόγο.

Από εκεί που όλοι μας (όσοι τουλάχιστον θεωρούμε τους εαυτούς μας αντιμνημονιακούς) βλέπαμε τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου 2011 ως ένα ακόμη βήμα για την οριστική μας αλυσόδεση στα δεσμά του Μνημονίου, αίφνης βλέπουμε το πράγμα να μεταβάλλεται: Η συμφωνία για το PSI, με όσα αυτή μπορεί να περιέχει (κηδεμονία της χώρας, αγγλικό δίκαιο, υποθήκευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας κλπ.) ανάγεται σε ζήτημα «ζωής και θανάτου» για την Ελλάδα, για την «επόμενη δόση», για την παραμονή μας στο ευρώ, για τη λειτουργία της οικονομίας. Και πολλοί από εμάς καταλαμβάνουμε τους εαυτούς μας να έχουμε και «αγωνία» για το αν θα «πετύχει» το PSI+.

Η συμφορά που επέφερε σιγή

ΝΙΚΟΛΆΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΎΛΗ
-φιλολόγου-

«λίγους μπορούσες να δείς κι αυτούς
να κυκλοφορούν σκυθρωποί
και με σκυμμένο το κεφάλι»

Στη μάχη των Λεύκτρων, στις 6 Ιουλίου του 371 π.Χ, ο στρατός των Βοιωτών, υπο την ηγεσία των θηβαίων στρατηγών Επαμεινώνδα και Πελοπίδα συνέτριψε τον στρατό των Λακεδαιμονίων με αρχηγό τον δεύτερο βασιλέα της Σπάρτης Κλεόμβροτο. Στο πεδίο της συγκρούσεως έπεσαν επτακόσιοι Σπαρτιάτες κι αναμεσά των ο Κλεόμβροτος καθώς επίσης άλλοι εξακόσιοι Λακεδαιμόνιοι διαφόρων κατηγοριών.
Πρίν από εννέα μέρες, αφ’ ού γίνη η μάχη, είχε αρχίσει στη Σπάρτη, η εορτή των γυμνοπαιδιών. Ήταν αυτή μια από τις μεγαλύτερες εορτές της πόλης κι ετελείτο προς τιμήν του Απόλλωνος και του Διονύσου. Περιείχε κυρίως γυμναστικές επιδείξεις και χορόν που εκτελούσαν γυμνά παιδιά στην αγορά της πόλεως και επίσης χορόν που εκτελούσαν τέλειοι άνδρες, την τελευταίαν ημέρα, στο θέατρον της πόλεως.

ΑΙΣΧΟΣ: Κάνουν ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ τον εκκλησιασμό στα σχολεία για τη γιορτή των 3 Ιεραρχών

Επισκεπτόμαστε την ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας, δια βίου μάθησης & Θρησκευμάτων:

Διαβάζουμε την απόφαση για τον φετεινό εορτασμό της εορτής των Τριών Ιεραρχών στα σχολεία (οι επισημάνσεις δικές μας):