Αγαπάτε τους φίλους σας

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου για το καλό -και ζήτησε τη βοήθειά του για το καλό- μόνον αυτό μπορεί να από ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη. Επιθυμώ το φίλο όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει και να δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό και να με υποστηρίζει στο καλό. Τέτοια φιλία είναι καθαρτήριο, στο οποίο ο άνθρωπος καθαρίζεται από τις άγριες και χαμηλές συνήθειες και διαθέσεις. Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου. Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή, που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.

Όπως παλιά...

Το blog δεν ξέρει για σάς, αλλά το ίδιο αισθάνεται μιά βαθιά και άδολη συγκίνηση,
...όπως όταν ξαναβλέπει κανείς παλιό φίλο απ' τον στρατό, ή παλιό συμαθητή, ή ξεχασμένο συγγενή,
...και ανακαλεί στην μνήμη του στιγμές παλιές, καλές, που δεν πίστευε ότι θα έχει την τύχη ξαναζήσει!

Βαθιά συγκινημένο λοιπόν απ' το άκουσμα παλών αγαπημένων εκφράσεων όπως: "πρώτη και δεύτερη εργαλειοθήκη ΟΟΣΑ", "αξιολόγηση", "προαπαιτούμενα", "απελευθέρωση δόσης"(!), (όπου την δόση την φανταζότανε πάντα σαν μιά αλυσοδεμένη μάνα, κουρελιασμένη και λερή, που περίμενε πώς και πώς να την αφήσουν, να πάει να συναντήσει τα παιδιά της που τριγυρνούσαν στους δρόμους κουρελιασμένα κι αυτά, και πεινασμένα, αποδιωγμένα απ' τους ανθρώπους, να τρώνε ξεροκόματα που ήταν πεταγμένα κάτω από κάποιους φιλεύσπλαχνους φιλόζωους, μα κατά βάθος αισχρούς παιδόφιλους που στο μυαλό τους είχαν άλλα πράγματα!)