Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Η αδικία μαζεύει οργή Θεού.

Μεγάλη υπόθεση να έχει ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι! Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ό,τι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει. Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει· μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους. Από την μια μεριά βλέπεις να κάνουν μια αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία. Πώς να κάνουν προκοπή οι άνθρωποι με τόσες αδικίες; Κάνουν αυτά που κάνουν, δίνουν δικαιώματα και στον διάβολο, γι’ αυτό μετά περνούν δοκιμασίες, τους βρίσκουν αρρώστιες κ.λπ. και σου λένε: «Κάνε προσευχή να γίνω καλά».

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα οι καλύτεροι πολίτες είναι στη φυλακή!

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα οι καλύτεροι πολίτες είναι στη φυλακή. Έτσι μπορεί να πει κανείς ότι όταν σε μια χώρα οι καλύτεροι πολίτες κλείνονται στη φυλακή το καθεστώς είναι ολοκληρωτικό. Ακόμα κι οι δίκαιοι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά. Οι δικαστές δεν απονέμουν δικαιοσύνη, γιατί δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκαιο και ποιος έχει άδικο. Σημασία έχει τί είναι σκόπιμο και τι δεν είναι.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κλείνουν στη φυλακή τους καλύτερους πολίτες τους. Αυτό συνάγεται από τις μαρτυρίες αυτών που υπήρξαν κρατούμενοι στις φυλακές αυτές και κατέγραψαν τις εμπειρίες τους από αυτές.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα εφαρμόζουν τους νόμους επιλεκτικά. Τα δικαστήρια δεν απονέμουν δικαιοσύνη. Οι δικαστές δεν απονέμουν δικαιοσύνη σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Οι δικαστές όπως κι οι άλλοι πολίτες δεν είναι ελεύθεροι. Η δικαιοσύνη είναι διατεταγμένη. Οι δικαστικές αποφάσεις είναι αποφάσεις σκοπιμότητας.

Μέγας Βασίλειος: κείμενο «εις αντιπελάργωσιν»

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

Πριν ακόμη κλείσει τα πενήντα του χρόνια, ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του. Άρρωστος βαριά ο Άγιος, ετοιμάζεται για το ταξίδι, το τελευταίο, που ο ίδιος το ονομάζει «τρυφή μάλλον ή κατάπληξις» (χαρά παρά τρόμο», όταν τον απειλεί ένας τυχάρπαστος έπαρχος ονόματι Μόδεστος. Κόσμος πολύς μαζεύεται γύρω απ’ την Επισκοπή, αγρυπνεί και προσεύχεται. Αγωνιά. Η λειτουργία του όμως στη γη τελείωσε, και κλείνοντας τα μάτια του σώματος, αφήνει αυτή την λειτουργική φράση να ξεφύγει από τ΄αγιασμένα χείλη του: «Πάτερ, εις χείρας Σου παραθήσομαι το πνεύμα μου»! Ήταν τόση η θλίψη του λαού και τόσο γενικό το πένθος και η συρροή πλήθους στην κηδεία του, που, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, πολλοί άνθρωποι πέθαναν «εκ της του ωθισμού» (=συνωστισμού) βίας και συγκλονήσεως»! έτσι, με τα δάκρυα όλων των λογικών προβάτων, που με τόση στοργή και αγάπη εποίμανε ο Μέγας Βασίλειος έφυγε την 1η Ιανουαρίου του 379, για την άνω Ιερουσαλήμ.

Κοινή Ανακοίνωση των φορέων ΕΛΕΤΑΕΝ, ΕΛΛΕΒΙΟΜ, ΕΛΒΙΟ, ΕΣΗΑΠΕ, ΕΣΜΥΕ, ΕΣΣΗΘ, ΠΑΣΥΦ, ΣΕΒΦΩ, ΣΕΦ, ΣΠΕΦ

Τους καλικάντζαρους τους φαντάζεται ο λαός να είναι «μαυριδεροί με κόκκινα μάτια, με τρίχινα πόδια, με χέρια σαν της μαϊμούς κι έχουν όλο το κορμί τους τριχωτό, να μπαίνουν στα σπίτια και να κλέβουν τηγανίτες και αϊ-βασιλιάτικα γλυκά», με ιστορικά ονόματα όπως Κωλοβελόνης, Μαντρακούκος, Κοψαχείλης, Παρωρίτης, Παγάνας, Τρικλοπόδης (με το χταποδίσιο χέρι), Σιφώτης, Καταχανάς (που «βρωμάει και ζέχνει»), Μαλαπέρδας (που κατουράει σύκα, σοδειές και φαγητά), Τρικέρης και Μαλαγάνας (που ξεγελούν τα παιδιά και τους αρπάζουν τις λιχουδιές), Βατρακούκος, Μαγάρας, (που καταχ_ζει τον τόπο), Κατσιπόδης, Γουρλός, Στραβολαίμης, Κοψομεσίτης, Περίδρομος, Βραχνάς και Ξεφτέρης…