Καθένας που δεν αγωνίζεται για τη ζωή του αυτοκτονεί

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Καθένας που δεν αγωνίζεται για τη ζωή του αυτοκτονεί. Όποιος δεν αγωνίζεται για τη ζωή του πρέπει να ξέρει ότι το ίδιο κάνουν και οι άλλοι, πράγμα που σημαίνει ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα οδηγείται στην αυτοκτονία και οι μόνοι που μπορούμε να την εμποδίσουμε είμαστε εμείς οι ίδιοι, αν βγούμε απ΄ την παθητικότητα και ξεκινήσουμε από σήμερα τον αγώνα μας για τη ζωή μας.

Πότε αγωνιζόμαστε για τη ζωή μας; Αγωνιζόμαστε για τη ζωή μας όταν δεν ζούμε όπως μας διατάζουν. Ας αρχίσουμε από σήμερα με το να μας ενδιαφέρουν πρώτον, τί μας διατάζουν και πως και δεύτερον ποιοι μας διατάζουν και γιατί. Αν αντιληφθούμε πως και ποιοι μας χειραγωγούν θα είμαστε σε θέση να αγωνιστούμε για τη ζωή μας και με τον αγώνα για την δική μας ζωή θα αγωνιζόμαστε ταυτόχρονα και για να εμποδίσουμε την ανθρωπότητα να αυτοκτονήσει.

Ο βίος του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ για παιδιά και όχι μόνο

Ο βίος του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ για παιδιά και όχι μόνο (βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους)! (+ 2 Ιανουαρίου 1833)

Οι ΜΚΟ παίζουν και «βρώμικα» παιχνίδια

Το θέμα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ ή NGO) είναι σοβαρότατο και δεν είναι τυχαίο ότι αρκετές χώρες άρχισαν να αναζητούν τρόπους αντιμετώπισής τους καθώς εξελίσσονται σε πρόβλημα για έναν και μοναδικό λόγο: ενώ ο τίτλος τους και το καταστατικό τους «φωνάζουν» πως δεν έχουν καμία σχέση με κράτη και κυβερνήσεις, η χρηματοδότησή τους είναι στις πλείστες περιπτώσεις μόνο κρατική με αποτέλεσμα τα μέλη τους να είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν καθορισμένη πολιτική γραμμή από αυτούς που πληρώνουν....

Η Ρωσία, η Ινδία, η Βενεζουέλα και άλλες χώρες έχουν εκφράσει σφοδρά παράπονα για τη δράση αυτών των οργανώσεων και η μία μετά την άλλη λαμβάνουν μέτρα που σε μερικές περιπτώσεις είναι απαγορευτικά για τη συνέχιση της δράσης των ΜΚΟ.

Πώς πιαστήκαμε στο δόκανο των μυστικών υπηρεσιών

Το σύνολο σχεδόν της αριστεράς, αιχμάλωτο των στερεοτύπων περί «ατομικής τρομοκρατίας», συνέβαλε στην εδραίωση του τρομοκρατικού μύθου που μας σέρβιραν οι μυστικές υπηρεσίες, μετά την πτώση της Χούντας.
Οι εύκολες «λύσεις» που δίνει πάντα το σχηματικό μυαλό, με δεδομένο το «επαναστατικό» κλίμα των πρώτων χρόνων της πτώσης της χούντας, μας οδήγησε στο να γίνουμε μέρος του τρομοκρατικού παιχνιδιού του κράτους και των μυστικών υπηρεσιών.
Αναδημοσιεύω ένα κείμενό μου, γραμμένο τον Ιούνιο του 2000, το οποίο αποτελεί και την αυτοκριτική μου για τις πλάνες που είχα στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Το ευαγγέλιο του Χριστού είναι πάντοτε παρόν μέσα στην ανθρωπότητα

Κυριακή πριν τα Φώτα (Μάρκ. 1. 5-8)

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από την αρχή του κατά Μάρκον ευαγγελίου μας παρουσιάζει τη ζωή και τη φωνή «του βοώντος εν τη ερήμω»· Ιωάννη του Βαπτιστή. Η φωνή αυτή προαγγέλλει τον Μεσσία και το ευαγγέλιο του και γι’ αυτό η εμφάνιση αυτής της μορφής συνιστά, κατά τον ευαγγελιστή, την «αρχήν του ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιόν Θεού». Η δραστηριότητα και το κήρυγμα του Ιωάννη δηλώνουν ότι έφθασε η εποχή του Μεσσία και το «Ευαγγέλιο» θ’ απλωθεί σαν χαρμόσυνο μήνυμα ανάμενα στους ανθρώπους· μπροστά σε μια τέτοια θεία δωρεά δεν υπάρχει άλλη πιο συνετή στάση εκ μέρους των ανθρώπων από τη μετάνοια. Μετάνοια όχι για να έλθει η βασιλεία του Θεού όπως δίδασκαν παλαιότερα οι προφήτες, άλλα γιατί ήδη έρχεται στο πρόσωπο του Χριστού.