Οι δοσάδες...

"Δοσάς" στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και στην πραγματικότητα της τότε κοινωνίας, ήταν ο υπάλληλος του καταστήματος που πέρναγε κάθε μήνα απ' τα νοικοκυριά για να εισπράξει την δόση για το ψυγείο ή το ραδιόφωνο ή τον καναπέ, που είχαν αγοραστεί με γραμμάτια.

Στην σύγχρονη πραγματικότητα δοσάδες είναι η κυβέρνηση-υπάλληλος της τρόϊκας,
...που θα μας κάνουν λέει το χατήρι να μας εξασφαλίσουν μετά από "σκληρή μάχη" με τους τοκογλύφους την δυνατότητα 100 δόσεων για τα (πλαστά) χρέη μας προς το δημόσιο!

Καλοί κόκκινοι άνθρωποι

Ο Θεός έχει χιούμορ και ο φιλεργατικός
Κώστας Αρβανίτης, διευθυντής του
«Στο Κόκκινο» έκανε εκπομπή μαζί
με τις απολυμένες καθαρίστριες
έξω από το υπουργείο Οικονομικών.

Να το ξέρετε αυτό: Και το ροζ ερυθρό χρώμα είναι, απλά πιο ανοικτό. Σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που διαπρέπει ως πιο ευρύχωρο ΚΚΕ...

Στην οικτρή μειοψηφία των εργαζομένων στην Ελλάδα οφείλουν άπαντες να αναγνωρίσουν μια σπουδαία αρετή: Επιβιώνουν καλύτερα κι από βατραχάνθρωπο στη διαβολοβδομάδα. Αν καταφέρνεις στην Ελλάδα του σουξέ στόρι να έχεις εργασία πρέπει να ανάψεις μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του Χασίμ Θαμπίτ, του μπασκετμπολίστα των Ντιτρόιτ Πίστονς. Ποιο είναι το μπόι του μάγκα; 2 μέτρα και 21 εκατοστά, παρακαλώ! Για τέτοια λαμπάδα μιλάμε.

Οι λιγοστοί βετεράνοι εργαζόμενοι αφού ανάψουν τη λαμπάδα θα προσευχηθούν για τρία πράγματα:

Τα μικρά μας μυστικά και οι φοβίες μας, αιτίες πλουτισμού για άλλους.

Τα μεγάλα πλούτη δεν γίνονται με τη διάφανη φορολογούμενη εργασία. Αν ήταν έτσι τότε όλοι οι εργαζόμενοι θα ήταν πλούσιοι.

Τα μεγάλα πλούτη γίνονται με την εκμετάλλευση, την κλοπή του μόχθου, την απάτη, την παρανομία, την φοροδιαφυγή και φυσικά τον έλεγχο της εξουσίας και ως εκ τούτου τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για ακόμα περαιτέρω αύξηση του πλούτου.

Αυτό δεν θα συνέβαινε αν οι συναλλαγές ήταν διάφανες. Δυστυχώς όμως, από καταβολής της ύπαρξης του ανθρώπινου γένους, κανείς δεν θέλει διάφανες συναλλαγές για τον προσωπικό του λόγο ο καθένας.