Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Όταν διαβάζω για την αποξένωση στη Δύση στον Ντοστογιέφσκι ή στον Καμύ ή όταν βλέπω ταινίες του Ταρκόφσκι ή του Μπέργκμαν λυπάμαι για τον κόσμο που λάτρεψε τα κτίσματα παρά τον Κτίσαντα. Τα αποκτήματα δεν είναι ο Θεός όπως νομίζουν στη Δύση. Δεν κάνουν από μόνα τους χαρούμενο τον άνθρωπο.
Στην αρχαία Σφίγγα αυτός που απέφευγε την σοφία δεν έχανε την ζωή του, αλλά έχανε κάθετί για το οποίο αξίζει κανείς να ζει.
Τώρα μας παίρνουν τα σπίτια μας, αλλά πριν από αυτά μας πήραν κάτι ακόμα πιο πολύτιμο, την διάθεση να τα χαιρόμαστε. Το σπίτι είναι το καταφύγιο του ανθρώπου, η φωλιά του. Σ’ αυτό είναι ήσυχος να χαρεί την παρουσία των δικών του, να φάει ειρηνικά το φαγητό του και να κοιμηθεί τον ύπνο τους χωρίς άγχος και ανησυχία.
