Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Η δίψα της ειρήνης κι ο τρόμος της μπόμπας

Ο κακόμοιρος ο κόσμος διψά ειρήνη. Μα χωρίς την απομέσα ειρήνη, δεν μπορεί να γίνη ειρήνη εξωτερική. Χωρίς την ψυχική ειρήνη, η πολιτική και κοινωνική ειρήνη είναι ψεύτικη. «Ειρήνη αφίημι υμίν, είπε ο Χριστός στους μαθητές Του κατά το Μυστικό Δείπνο, ειρή­νην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». Πρόσεξες για να δης καλά τί λέγει ο Χριστός; «Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». «Δεν σας δίνω, λέγει, εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος», την ψεύτικη, την οργισμένη ειρήνη, την ανειρή­νευτη ειρήνη, την ειρήνη που στ' αληθινά δεν έχει ολότελα ειρήνη και ησυχία. Τέτοια είναι η ειρήνη που μπορεί να κάνη ο κόσμος, οι άνθρωποι, που τρώγονται με τα πάθη τους και που τους κατατρώγει η περηφάνεια, η ματαιοδοξία-φιλαργυρία, η σκληροκαρδία και η απονιά στους άλλους, η μανία της ακολασίας και η επιθυμία της καλοπέρασης. Όλα τούτα τα πάθη είναι οργισμένα και όχι ειρηνικά. Αυτά κάνουνε τους ανθρώπους να μαλώνουνε, να εχθρεύονται ο ένας τον άλλον, αυτά λιγοστεύουνε την αγάπη, που είναι δα πολύ λίγη ανάμεσά τους, και φέρνουνε την παραζάλη, την έχθρα, «την έριδα» που λέγανε οι αρχαίοι. Με άλλα λόγια, φέρνουνε τη βασιλεία του διαβόλου επί της γης, και όχι τη βασιλεία του Θεού, που είναι η ειρήνη.

Ζεσουί τσέλιγκας

«Σου 'χει λάχει, σου 'χει λάχει να σε κυνηγούν οι βλάχοι;» Σοφό, πολιτικό άσμα, που προφήτευσε τη μνημονιακή εποχή

Γιατί πολλοί εξ ημών είτε είμεθα είτε αισθανόμεθα βοσκοί και τσοπάνηδες και μελισσουργοί και αγρότες και επαρχιώτες με στριφτούς μύστακες και έντονη προφορά ντοπιολαλιάς; Διότι εγεννήθημεν άνθρωποι. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει θνητός που να κυλάει αίμα στις φλέβες του και όχι Dettol και να νιώθει συμπάθεια για οποιαδήποτε κυβέρνηση - εκτός κι αν ανήκει σε... φτιάξη τύπου ΠΑΣΟΚ και κονομάει σαν τον Ακη, καλή του ώρα.