Αναφορικά με την «Τουρκική» σημαία!

Ένα Βυζαντινό/χριστιανικό σύμβολο που «δανείστηκαν» οι Οθωμανοί

Ο όρος ημισέληνος στα Ελληνικά είναι λανθασμένος, αφού το σύμβολο δεν απεικονίζει «μισό» φεγγάρι, αλλά το ένα τέταρτο αυτού. Πιο σωστός θα ήταν ο όρος «αμφίκυρτος σελήνη». Επειδή όμως έχει καθιερωθεί, έστω και λανθασμένα θα το χρησιμοποιούμε και εμείς. Στα τουρκικά την ονομάζουν (περιγραφικά) ακόμα πιο λάθος ως «φεγγάρι-άστρο» (ay yıldız), σαν να ήταν ολόκληρο φεγγάρι.

Το σύμπλεγμα της ημισελήνου (δηλ. το μισοφέγγαρο και το άστρο) έχει βαθιά σχέση στο χρόνο με την Ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό.

Η σημαία

Μ’ έφαγε φέτος η γυναίκα μου. Τράβα ρε άνθρωπε να πάρεις μια σημαία δεν κάνει τα χίλια τάλιρα. (Εκείνη που είχε προίκα απ’ το Δοκίμι την χάσαμε εδώ και χρόνια σε μια μετακόμιση). Νοιώθω είπε την ανάγκη της, φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Εγώ δεν ήμουνα ποτέ φανατικός της πατρίδας της σημαίας κι όλων αυτών των δήθεν υπερπατριωτισμών, ήμουν πάντα περισσότερο των ανθρώπων, της ελευθερίας τους των δικαιωμάτων τους και της αξιοπρέπειάς τους. Τέλος πάντων.

Από το έπος στο αίσχος...

Από το έπος του 1940, στο αίσχος του 2013.

Και αν η έννοια "έπος" είχε τότε μόνον έναν αποδέκτη, τον ελληνικό λαό, το "αίσχος" είναι διαχρονικό και έχει περισσότερους του ενός εκφραστές...

Πρώτα από όλους, τους "τσολάκογλου" των κατοχικών κυβερνήσεων...
Ύστερα τους κάθε μορφής δωσίλογους, μαυραγορίτες, προδότες, και λοιπούς συνεργάτες των κατακτητών...