Όταν πεθαίνει ένα παιδί, χάνεται η ελπίδα.
Όταν το παιδί πεθαίνει, γιατί η πολιτεία κλείνει τμήματα των νοσοκομείων Παίδων, γιατί αυτό επιτάσσει το κέρδος, τότε χάνεται το μέλλον.
Τί και αν η ιατρική κοινότητα διαμαρτύρεται ήδη από 2011 με εξώδικες διαμαρτυρίες για το κλείσιμο του «Ενιαίου Κέντρου Αντιμετώπισης Συγγενών Καρδιοπαθειών σε παιδιά» του νοσοκομείου παίδων «Η Αγία Σοφία», τι και αν ζητούν να μείνει ανοιχτό το Παίδων Πεντέλης, η κυβέρνηση με πρωτεργάτη τον ...μεγάλο σε πολιτικό ήθος και εντιμότητα, πρώην υπουργό, πρώην ιδεολόγο, πρώην Πανεπιστημιακό Δάσκαλο, πρώην άνθρωπο, ανδρέα λοβέρδο, προχώρησε στο κλείσιμο του κέντρου αντιμετώπισης καρδιοπαθειών του Αγία Σοφία και συνεχίζει ακάθεκτη υπολειτουργώντας τα νοσοκομεία Παίδων, ξηλώνοντας οτιδήποτε θα διευκόλυνε την υγεία και την πρόνοια των κυνηγημένων Ελλήνων!
Σάββατο 9 Μαρτίου 2013
Ισότητα και άλλα ανέκδοτα
Λες και τις υπόλοιπες 364 πρωταγωνιστούν οι άνδρες...
Πιο μαύρο χιούμορ από αυτό της Ιστορίας δεν κυκλοφορεί στην αγορά.Τα χρωματοπωλεία αδυνατούν να παράξουν πιο έντονη κατραμίλα από εκείνη που «ντύνει» τα αστεία της. Οι γυναίκες, που λέτε, βαρέθηκαν να κάθονται στο σπίτι και να υποτάσσονται (τάχα μου δήθεν) στον πατέρα αφέντη ή στον δυνάστη σύζυγο. Θέλησαν «ισότητα», μια λέξη που επινόησαν τα αφεντικά για να στήσουν το πιο σύνθετο και προσοδοφόρο κόλπο όλων των εποχών. Κάποτε, διάφορες κυρίες αρχίσανε τα κομπαρσιλίκια. Αξίωσαν να βγούνε στην αγορά εργασίας! Μόλις τα κατάφεραν, έγιναν τα εξής μαγικά: Οι δεσποσύνες που κατενθουσιάστηκαν επειδή έπιασαν δουλειά συνέχισαν να έχουν και πατεράδες και συζύγους, οι οποίοι ενδέχεται να εκφράζουν άποψη. Το να έχει ο άνδρας άποψη και να την υπερασπίζεται θεωρείται επιεικώς «τυραννία» από πολλά θήλεα. Ωστόσο, αντί να «απελευθερωθούν» οι γυναίκες με το κυνήγι του μεροκάματου απλώς πρόσθεσαν μόνες τους ακόμα ένα πρόσωπο στο πάνθεον των «εξουσιαστών»: λέγεται αφεντικό. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι η ένταξη των γυναικών στο εργατικό δυναμικό έριξε τα μεροκάματα. Και τώρα είτε δουλεύει η σύζυγος είτε όχι πάλι παθητικός βγαίνει ο οικογενειακός ισολογισμός.
Πιο μαύρο χιούμορ από αυτό της Ιστορίας δεν κυκλοφορεί στην αγορά.Τα χρωματοπωλεία αδυνατούν να παράξουν πιο έντονη κατραμίλα από εκείνη που «ντύνει» τα αστεία της. Οι γυναίκες, που λέτε, βαρέθηκαν να κάθονται στο σπίτι και να υποτάσσονται (τάχα μου δήθεν) στον πατέρα αφέντη ή στον δυνάστη σύζυγο. Θέλησαν «ισότητα», μια λέξη που επινόησαν τα αφεντικά για να στήσουν το πιο σύνθετο και προσοδοφόρο κόλπο όλων των εποχών. Κάποτε, διάφορες κυρίες αρχίσανε τα κομπαρσιλίκια. Αξίωσαν να βγούνε στην αγορά εργασίας! Μόλις τα κατάφεραν, έγιναν τα εξής μαγικά: Οι δεσποσύνες που κατενθουσιάστηκαν επειδή έπιασαν δουλειά συνέχισαν να έχουν και πατεράδες και συζύγους, οι οποίοι ενδέχεται να εκφράζουν άποψη. Το να έχει ο άνδρας άποψη και να την υπερασπίζεται θεωρείται επιεικώς «τυραννία» από πολλά θήλεα. Ωστόσο, αντί να «απελευθερωθούν» οι γυναίκες με το κυνήγι του μεροκάματου απλώς πρόσθεσαν μόνες τους ακόμα ένα πρόσωπο στο πάνθεον των «εξουσιαστών»: λέγεται αφεντικό. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι η ένταξη των γυναικών στο εργατικό δυναμικό έριξε τα μεροκάματα. Και τώρα είτε δουλεύει η σύζυγος είτε όχι πάλι παθητικός βγαίνει ο οικογενειακός ισολογισμός.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)