Ακούγοντας, βλέποντας και διαβάζοντας κανείς τις σάπιες τούτες ημέρες, έχει την αίσθηση ότι επίκειται το τέλος του νεοελληνικού κράτους. Μέχρις εδώ ήταν, «εάλω η Πόλις».
Παρόμοια αισθήματα βίωναν και οι δυστυχείς Ρωμηοί, λίγο προ της αλώσεως της Βασιλεύουσας. Το Γένος ανέβαινε στον αιμάτινο δρόμο του Γολγοθά του, στην μακραίωνη σκλαβιά στους αντίχριστους Αγαρηνούς εξαιτίας κυρίως της ηθικής κρίσης. Το διαπιστώνουμε σε κείμενα της εποχής: «Οι άρχοντες συμμετέχουν στις παρανομίες, οι διαχειριζόμενοι τα κοινά είναι κλέφτες, οι δικαστές δωρολήπτες με αποτέλεσμα να επικρατούν οι εγωιστές, οι αλαζόνες, οι αχάριστοι, οι συκοφάντες…
