Πραγματικά ταπείνωση

Αν υπάρχει μια ηθική αξία που σχεδόν απόλυτα παραθεωρείται ή αγνοείται σήμερα είναι πραγματικά η ταπείνωση. Ο πολιτισμός στον οποίο ζούμε διαρκώς ενσταλάζει μέσα μας την έννοια της υπερηφάνειας, της αυτοεξύμνησης και της αυτοδικαίωσης. Είναι οικοδομημένος πάνω στην αλαζονική υπόθεση ότι ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει οτιδήποτε μόνος του, και φτάνει στο να περιγράφει τον Θεό σαν τον Ένα που πάντοτε αμείβει τις επιτυχίες και τα καλά έργα του ανθρώπου. Η ταπείνωση — είτε ατομική, είτε ομαδική, είτε εθνική είναι — θεωρείται δείγμα αδυναμίας, κάτι ανάρμοστο για έναν αληθινά άνθρωπο. Αλλά μήπως και οι χριστιανοί σήμερα δεν είναι ποτισμένοι με το πνεύμα του φαρισαίου; Μήπως και ‘μεις δε θέλουμε κάθε προσφορά μας, κάθε «καλή πράξη» μας, καθετί που κάνουμε «για την Εκκλησία» να αναγνωρίζεται, να επαινείται, να δημοσιεύεται;

Για όσους είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να υπογράψουν την νέα δανειακή σύμβαση...

Σήμερα είναι η πιο κατάλληλη μέρα, να σας θυμίσουμε τι γράφει για το ΔΝΤ ο Joseph Stiglitz, στο βιβλίο του Stiglitz "Globalization and Its Discontents", που κυκλοφόρησε το 2002.
Ο Stiglitz δεν είναι κάποιος τυχαίος ή γραφικός...
Ο Joseph Stiglitz είναι Νομπελίστας (2001), ακαδημαϊκός, συγγραφέας, πρώην αντιπρόεδρος της Word Bank και έχει διατελέσει σύμβουλος του Κλίντον, του Ομπάμα και του πρώην πρωθυπουργού μας (του Γ.Α.Π).
Διαβάστε προσεκτικά το κείμενο και πέστε μας σας θυμίζει κάτι;

Η δημοκρατία και οι τρεις εξουσίες

Με βάση τις πληροφορίες που έχουμε από την αρχαιότητα για το τι είναι δημοκρατία, για να θεωρήσουμε ένα σημερινό πολίτευμα ως δημοκρατία, θα πρέπει για το πολίτευμα αυτό να ισχύουν τα παρακάτω

Α. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ:

Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου (το δικό μας εκλογικό σώμα δηλαδή), και μόνο αυτό το σώμα, αποφασίζει για το τι άλλα όργανα, σώματα και θεσμοί θα υπάρχουν στο πολίτευμα (πχ βουλή, ως νομο-παρασκευαστικό μόνο σώμα φυσικά και όχι νομοθετικό, υπουργεία ποια και πόσα, δικαστήρια ποια και πόσα, κλπ κλπ). Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου, μπορεί να αλλάξει όποτε θέλει τις αποφάσεις του, δηλαδή τους θεσμούς της πολιτείας που θέσπισε με προηγούμενή του απόφαση

Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου είναι το μόνο σώμα που έχει δικαίωμα και εξουσία να ψηφίζει νόμους, δηλαδή να νομοθετεί. (Δηλαδή στην δημοκρατία νομοθέτης είναι ο απλός πολίτης και όχι ο επαγγελματίας βουλευτής των κοινοβουλευτικών καθεστώτων της ολιγαρχίας.)

Οι αποδοχές του αλαζόνα & αδιάλλακτου Πάουλ Τόμσεν

Η δουλειά του συνίσταται στο να εφαρμόζει συνταγές λιτότητας, μειώνοντας δραματικά το επίπεδο διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων. Παρά την αποτυχία των μεθόδων του, ο ίδιος εμμένει στην ορθότητά τους. Άλλωστε ο ίδιος ουδέποτε έχει βιώσει αυτά για τα οποία καταδικάζει ολόκληρους λαούς.

Όπως αναφέρει ο «Ελεύθερος Τύπος», ο Πόουλ Τόμσεν, ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην τρόικα των ελεγκτών, αμείβεται ετησίως με ποσό τουλάχιστον 242.000 δολαρίων, χωρίς κρατήσεις και αφορολόγητο.

Το πραγματικό ποσό είναι πολύ μεγαλύτερο, καθώς ως αναπληρωτής διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ εντάσσεται στη μισθολογική και διοικητική βαθμίδα Β05 και μπορεί να λαμβάνει μέχρι 309.000 δολάρια ετησίως.

Οι ανεπιθύμητοι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι ανεπιθύμητοι αποτελούν ένα πρόβλημα ιδίως για τους ανθρώπους που διαθέτουν ευγένεια, ηπιότητα, πολιτισμό, που είναι φιλόξενοι και αγαπούν τους άλλους, ακόμα και αυτούς που μας στενοχωρούν. Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτούς δίχως να χάσουμε την εσωτερική μας ειρήνη.

Γράφοντας για τους ανεπιθύμητους με ενδιαφέρει να βρω τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να πάρει τέλος μια οποιαδήποτε αρμένικη επίσκεψη. Πώς μπορεί, δηλαδή, να πεισθεί κάποιος να φύγει, ενώ δεν εννοεί να το κάνει με τίποτε, είτε με το καλό είτε με το ζόρι. Όποιος και να είναι αυτός,είτε είναι πραγματικός επισκέπτης, είτε είναι πολιτικός που έκανε την πολιτική προσοδοφόρο επάγγελμα είτε οποιοσδήποτε άλλος!

Όντως οι ανεπιθύμητοι είναι πρόβλημα γι΄ αυτούς που όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του στον Τιμόθεο, επιδιώκουν την δικαιοσύνη, την ευσέβεια, την πίστη, την αγάπη, την υπομονή, την πραότητα. Αγωνίζονται τον αγώνα τον καλόν της πίστεως μέσα από την Εκκλησία και την οικογένεια.

Ευελφάλεια!

Γιατρομανωλάκης Γιώργης

Χαράς ευαγγέλια! Μπορεί «διακεκριμένοι» πολίτες, «διανοούμενοι της Παλαιάς Βουλής», οραματιστές του «ριζοσπαστικού Κέντρου και της υπεύθυνης Αριστεράς», αφυπνισθέντες πανεπιστημιακοί κ.ά. να «ψάχνονται» εναγωνίως αναζητώντας «φάσμα ιδεών» που θα οδηγήσει στην «έκφραση» ενός νέου Κόμματος και στη σμίλευση ενός νέου πολιτικού προσώπου με τα χαρακτηριστικά του κ. Παπαδήμου (χωρίς να έχει βρεθεί ακόμη), όμως ένα είναι βέβαιο: Το κυοφορούμενο Κόμμα μοιάζει να αποκτά όνομα: ευελφάλεια δηλ. «ευελιξία και ασφάλεια» από μετάφραση του υβριδικού flexicurity. Εισηγητής του ονόματος φέρεται η Υπουργός της ελληνικής Παιδείας με βοηθούς πολιτικούς της τάξεως των κ.κ. Χατζηδάκη, Ραγκούση, Μπουτάρη κλπ.

Εγώ λέω "όχι" για λόγους απλής μπακαλικής

Δεν έχω όλα τα στοιχεία που έχουν αυτοί που αποφασίζουν, αλλά πάω με αυτά που έχω.