Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Ύστερα από μία κουραστική μέρα, μας είναι απαραίτητη η βραδυνή προσευχή


Το βράδυ, κατάκοπος καθώς είμαι από το μόχθο της ημέρας, δεν έχω όρεξη για προσευχή
Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;
Μα πως είναι δυνατό!
Να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο, έστω και εξουθενωμένος σωματικά;
Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις ξεκουράζουν τον άνθρωπο;
Όχι, αυτές τον καταπονούν περισσότερο, ενώ η προσευχή έλκει τη θεία χάρη, που αναπαύει σώμα και ψυχή.
Δεν προσεύχεστε, λοιπόν...

Η γενοκτονία των ελληνικών λέξεων

Η ειρωνεία του πράγματος: στα λόγια,
είθισται να υπερασπίζονται την
ελευθερία του Λόγου
όσοι τον καταστρέφουν.
«Λόγια και μαγεία στην αρχή ήταν ένα και το αυτό και ακόμα και σήμερα τα λόγια διατηρούν πολλή από τη μαγική τους δύναμη. Ο καθένας μας μπορεί με τα λόγια να δώσει στον άλλο την μεγαλύτερη ευτυχία ή να προκαλέσει την πιο φριχτή απελπισία. Με τα λόγια ο δάσκαλος μεταδίδει τις γνώσεις του στον μαθητή, με τα λόγια ο ρήτορας παρασύρει το ακροατήριο και ελέγχει τις κρίσεις και τις αποφάσεις του. Τα λόγια προκαλούν τις συγκινήσεις και γενικά είναι τα μέσα που μ' αυτά επηρεάζουμε τους συνανθρώπους μας».
Σίγκμουντ Φρόυντ, «Γενική Θεωρία των Νευρώσεων», εκδόσεις Δαμιανός, σελ. 10

Ο Φρόυντ είναι ένας από τους τελευταίους συγγραφείς του κόσμου, από τον οποίον θα περίμενε κάποιος «αμύητος» να διαβάσει τη λέξη «μαγεία» σε έργο του – και ειδικά σε εισαγωγικό σημείωμα για την επιστήμη της Ψυχανάλυσης και τις δυσκολίες που θα συναντήσει στον δρόμο του όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με αυτήν. Ωστόσο, οι γνώστες του περιεχομένου του πνευματικού υποβάθρου του «πατέρα» της Ψυχανάλυσης γνωρίζουν την πίστη του στην μαγεία – υπό την ευρύτερη έννοια του όρου. Επίσης από το σύνολο της προσφοράς του στην επιστήμη έχει καταστεί προφανές ότι το ισχυρότερο όπλο, διαχρονικά, στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι ο λόγος. Ο έμφρων λόγος, ο Λόγος ως υπαρκτικό αίτιο και αρχή καθώς και ως ασυνείδητο νόημα και κίνητρο των πράξεων και των σκέψεών μας. Παντού υπάρχει Λόγος και η αρχή των πάντων έτσι εκδηλώθηκε. Μας το αποκαλύπτει και η Αγία Γραφή: «Εν αρχή ην ο Λόγος».

Το Ελληνικό εκλογικό σώμα κρατάει την ανάσα του από την αγωνία…

Κορυφώνεται η πολιτική «μάχη» για την ψήφο εμπιστοσύνης και όλο το εκλογικό σώμα των Ελλήνων κρατάει την ανάσα του από την αγωνία.

Το εκλογικό σώμα των Ελλήνων ΔΕΝ έχει καμμία πολιτική αρμοδιότητα σε κάτι.

Το εκλογικό σώμα των Ελλήνων το ρωτάνε μόνο μια φορά στα τέσσερα χρόνια, ποιος επαγγελματίας πολιτικός του φαίνεται πιο όμορφος, ώστε να έχει την ευκαιρία να διαλέξει εκείνον που λέει τα καλύτερα ψέμματα. Αυτό ονομάζεται στην νομική διάλεκτο “λαϊκή κυριαρχία”. Και μάλλον πρέπει να βρίσκει σύμφωνους όλους τους νομικούς της χώρας. Του δικαστικού σώματος συμπεριλαμβανομένου.