Success story. Επιτέλους παγκόσμια πρωτιά για την Ελλάδα.

Το πολύ success story, μας κατέστησε την υπ' αριθμόν ένα χώρα στον κόσμο επικίνδυνη για πτώχευση, σύμφωνα με έκθεση της Black Rock. Ακουλουθούν Βενεζουέλα, Αίγυπτος, Ουκρανία και Αργεντινή.

Να λοιπόν που η πολιτική του success story, έφερε επιτέλους και μια πρωτιά για την πατρίδα μας. Για να μην κατηγορούμε την κυβέρνηση άδικα δηλαδή...

Σημειώνουμε ότι η Black Rock, είναι η διεθνής εκείνη ειδική εταιρία που προσέλαβε η ελληνική κυβέρνηση για να κάνει αξιολόγηση των ελληνικών τραπεζών. Λέτε να ξέρει κάτι παραπάνω η εταιρία αυτή;;;

Ντάρι, ντάρι, παλικάρι

12 Ιουνίου. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει στους βουλευτές και ευρωβουλευτές του: «Όπως καταλαβαίνετε φίλες και φίλοι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάει φέτος για μπάνια».

Στην μνημειώδη αγόρευσή του, ο επαναστάτης ποπολάρος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε επίσης: «Η Κοινοβουλευτική Ομάδα πρέπει να είναι παρούσα, οι βουλευτές και οι βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ παρόντες και παρούσες. Δεν θα είναι φέτος ένα χαλαρό καλοκαίρι». Η αγωνιστική διάθεση ανέβηκε κατακόρυφα, ξεκινούσε και το Μουντιάλ εκείνη την ημέρα. Ο σύντροφος Νάσσος Θεοδωρίδης, εξέχον στέλεχος του κόμματος αξιωματικής αντίπολίτευσης, είχε και άγχος να αποκλειστεί η Εθνική Ελλάδος (στα σοβαρά αυτό, δεν πρόκειται περί πλάκας). Όλα κρέμονταν σε μια κλωστή. Η παγκόσμια κοινότητα περίμενε με αγωνία τα πλάνα από την απόσυρση των μαγιό, των μπανιερών, των μπικίνι, μονοκίνι και λοιπών αξεσουάρ των συριζαίων, οι οποίοι άμα τω ακούσματι της ηγετικής προτροπής θα έσκιζαν όλα τα ακτοπλοϊκά εισιτήριά τους και θα ανανέωναν τις κάρτες απεριορίστων διαδρομών για τρένο, μετρό, λεωφορεία. Από την στιγμή που ο μπροστάρης υποστέλλει την ομπρέλα θαλάσσης και καταχωνιάζει τις ψάθες και τα πετσετικά στις ντουλάπες, τα απλά μέλη και οι μελλοντικοί υπουργοί της κυβέρνησης του τσαγιού του βουνού, δεν μπορούν να μην ακολουθήσουν! Και μετά; Τι έγινε μετά; Άμμοι στ' αυτιά μας μπήκανε...

Έλειψε το θάρρος και περίσσεψε το θράσος Βενιζέλου

Οι αρχισυντάκτες των εφημερίδων, παλιά, έλεγαν πως αν θες να κόψεις φύλα από την κυκλοφορία μιας εφημερίδας κάνε πρωτοσέλιδο για την Κύπρο. Σήμερα έτσι κι αλλιώς σχεδόν κανένας δεν διαβάζει τις καθημερινές εκδόσεις των εφημερίδων και στις κυριακάτικες, σπάνια να βρεις οποιαδήποτε αναφορά στο Κυπριακό. Όσο για την τηλεόραση, η μόνη αναφορά που μπορεί να γίνει στην Κύπρο το πιθανότερο είναι να σχετίζεται με τίποτα μεθυσμένους Άγγλους στην «Αγία Νάπα».

Είναι πολύ φυσιολογικό λοιπόν μέσα σε αυτό το κλίμα, το Κυπριακό να είναι το τελευταίο θέμα στην ατζέντα του Υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου. Όταν τρέχουν οι προθεσμίες συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις των δανειστών και της τρόικας σιγά μην ενοχληθεί ο Βενιζέλος επειδή σε επίσημο έγγραφό της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία χαρακτηρίζει «εκλιπούσα» την Κυπριακή Δημοκρατία!

Ο αληθινός εαυτός

ΛΑΡΙΣΙΝΑ ΔΟΚΙΜΙΑ
Μ.Ε. Λαγκουβάρδου

«O λύχνος του σώματος εστιν ο οφθαλμός.
Εάν ουν ο οφθαλμός σου απλούς ή, όλον το σώμα σου φωτεινόν εστι».
(Ματθ. 6,22)

Όταν δήμευσαν την περιουσία του Κνουτ Χάμσουν, ο διάσημος συγγραφέας ήταν 92 ετών. Τους είπε: «Δεν σκόπευα να την πάρω μαζί μου». Θυμάμαι πάντα αυτά τα λόγια, όπως θυμάμαι επίσης τα λόγια του ποιητή Ρόμπερτ Λαξ, όταν έφυγε ξαφνικά, για την Αμερική, αφήνοντας εδώ όλα τα πράγματά του: «Μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτά». Όταν αποχωρίζεσαι κάτι με τη θέλησή σου, στην πραγματικότητα ελευθερώνεσαι από το «εγώ» της ιδιοκτησίας. Διαπιστώνεις ότι δεν είναι η περιουσία του ο εαυτός σου. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του ποιητή «μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτά». Καθένα από αυτά τα «εγώ», μας είναι ένας δεσμός μας με το σώμα. Αστός είναι ο λόγος που νομίζουμε ότι ο εαυτός μας είναι το σώμα μας ή οι αισθήσεις του σώματος. Θα μου πείτε, μπορεί να ζει κανείς χωρίς τις αισθήσεις του σώματος; Και βέβαια μπορεί. Τη μισή ζωή τη ζούμε χωρίς τις αισθήσεις, τις ώρες του ύπνου. Στον ύπνο δεν έχουμε τις αισθήσεις μας πολύ περισσότερο στη βαθιά νάρκωση. Δεν έχουμε ούτε την όραση, ούτε την ακοή, ούτε την όσφρηση και τις άλλες αισθήσεις. Δεν έχουμε ούτε την αίσθηση του πόνου. Κι όμως είμαστε ζωντανοί, και συνεχίζουμε να είμαστε εμείς. Αυτό σημαίνει ότι ο αληθινός εαυτός μας δεν είναι το σώμα μας ή τουλάχιστον μόνο αυτό το συγκεκριμένο σώμα μας, που θα λιώσει. Όταν χρειάζεται να δείξουμε με το χέρι μας τον εαυτό μας, δείχνουμε το σώμα μας, αλλά όχι οποιοδήποτε μέρος του σώματος, π.χ. το κεφάλι ή την κοιλιά. Από ένστικτο δείχνουμε το στήθος, δηλαδή το μέρος της καρδιάς. Με τη διαίσθησή μας γνωρίζουμε, άτι ο αληθινός εαυτός μας είναι η καρδιά, όχι βέβαια ως όργανο του σώματος, ως «μυοκάρδιο». Η καρδιά είναι ο αληθινός εαυτός, η κατοικία του Θεού.