Σε γενικές γραμμές το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη είναι σαν τον Σταύρο Θεοδωράκη. Η πολιτική του πρόταση θυμίζει συμπέρασμα από συζήτηση σε τηλεοπτικό πάνελ. Σούσουρο, πολλή λεζάντα, φιγούρα, κάμερα κατάφατσα, γωνίες λήψης μέσα στη ρομαντζάδα, ένταση ντεμέκ και μάχη τάχα μου δήθεν, χρώματα και φίλτρα στο φακό, όμορφη εικόνα, κλούβιο το αυγό.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης, σε αντίθεση ακόμα και με τους ντεμοντέ πολιτικούς που φοράνε ξύλινο κοστούμι στη γλώσσα τους, δεν τα καταφέρνει ούτε στα λόγια. Με τα πολλά, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αινιγματικά λιγόλογος στις εκπομπές του λόγω στιλ και βαθύνοιας. Απλούστατα, δεν ξέρει καλά ελληνικά και η σιωπή τον βόλευε. Οι καλοί άνθρωποι εναντίον των κακών. Η κοινή λογική εναντίον του παλαιοκομματισμού και στο βάθος οι μπετονιέρες του εργολάβου.